As strong as paper. ~ HS 1

ik zit een beetje nietszeggend op de bank met mijn broer en een paar van zijn vrienden film te kijken. 'hee Avalon?' vraagt mijn moeder ineens. 'wil jij bij de albert heijn nog even een pak melk halen?' vervolgde ze haar vraag. 'tuurlijk..' antwoord ik droogjes. ik trek mijn sneeuwlaarzen aan en neem het geld aan van mijn moeder. ik zet mijn koptelefoon op en zet het album take me home van one direction aan. ik trek mijn jas aan en vertrek. het is al donker maar niet echt heel koud. *aah.. december.. heerlijk.* denk ik bij mezelf en begin te glimlachen. ik loop op de maat van live while we're young. best een lekker tempo als je het mij vraagt. voor ik het weet sta ik voor het bruggetje vlak bij de appie. voorzichtig loop ik eroverheen om niet uit te glijden.
*op de een of andere manier voel ik me best eenzaam nu..* denk ik, maar ik ben niet echt een type voor zelf medelijden dus focus ik me weer op mijn muziek.
ik loop over het pleintje en kijk om me heen. hier een daar kinderen die spelen in de vers gevallen sneeuw. of een stelletje wat hand in hand loopt, staat te knuffelen of te zoenen. ik moest meteen denken aan mijn ex waarmee het sinds 2 dagen uit is. ik houd me groot en toon geen grijntje verdriet ookal ben ik er van binnen kapot van. ik loop de albert heijn binnen en loop gericht naar de melk. ik pak snel een pak en loop richting kassa's. een vriendelijk uitziend oud vrouwtje ziet dat ik alleen een pak melk heb en laat me voor. ik zet het pak op de lopende band. 'dat is dan 1.20 alstublieft.' zegt de jongen achter de kassa. ik heb hem wel ergens eerder gezien maar weet niet waar. ik laat het maar en geef hem het geld. ik wens hem nog een fijne avond en loop weg. onderweg naar de deur zet ik mijn koptelefoon weer op mijn rechter oor.
vlak voor het bruggetje, bij de new york pizza, staan 5 jongens een beetje te praten. ik hoor er eentje in het engels zeggen dat ik moet wachten. ik negeer het volledig en loop verder met 1 hand in mijn jas zak. tussen back for you hoor ik voetstappen van 2 mensen en ik heb meteen door dat het 2 van die jongens zijn. in een schaduw van de straat lantaarn zie ik dat ze me alle 5 gevolgd zijn. 'hey, wait up!' hoor ik een stem zeggen. ik voel me ongemakkelijk en ga sneller lopen in de hoop dat ze weten dat ik niets van ze wil hebben. ineens voel ik een hand op mijn linker schouder en schrik me dood! ik laat de melk vallen en draai me met angst in mijn ogen om. meteen kalmeer ik als ik in 2 helderblauwe ogen kijk van een jongen met blond haar. ik zette mijn koptelefoon af en hing hem om mijn nek. 'why didn't you wait?' vroeg hij met een iers accent. 'i-i don't know.. i just want to go h-home..' antwoord ik met een trillerige stem. de andere 4 jongens zijn er al omheen komen staan. vrijwel meteen vallen mijn ogen op de jongen die het meest links staat. hij heeft grijs-groene ogen. een beetje een apparte kleur als je het mij vraagt. en zijn haar heeft een bruine kleur die net niet kastanje achtig was. 'where do you live?' vraagt de jongen met krulletjes. 'eh.. just a few minutes away..' zeg ik. 'is it okay if we walk with you?' vraagt de jongen met die grijs-groene ogen. 'eh.. i don't even know you..' zeg ik met grote ogen. de rechter jongen begint zicht voor te stellen. en zo gaan ze het rijtje van 5 af. 'I'm Zayn Malik.' 'i'm Liam Payne' 'Niall Horan.' 'Harry Styles.' 'i'm Louis Tomlinson.' zegt de laatste jongen.zeggen ze. de namen laten mijn onderkaak al zakken. 'oh my god.. you're one direction!'