De voorbereiding.

De trein was veel warmer dan bij ons.
Het eten leek meer op versiering gele bananen rode appels en en groene peren.
Ik ben zeker dat de mensen die hier wonen het heel normaal eten noemen.
Het water was doorzichtig er was geen een vuiligheid in.
En de plaatsen waarop je moest zitten waren heel comfortafel.
We waren aangekomen Grote huizen met duizende ramen en zoveel mensen in de stad.
Het was ongelooflijk.
Fonteinen die vuur uitspuwen.
Ik ging in een groot gewouw, wij waren helemaal boven op de 165e verdieping.
Ik ging naar mijn Stylist zag er vrindelijk uit.
Ik zei hem vriendlijk gedag.
Maar wanneer hijn me zag ging hij meteen klagen.
hij duwde het mevrouw met roos haar en ging ervan door.
De mevrouw stelde zich voor.
"Hallo mijn naam is Jacklin.
Lisa ging direct weg.
Ik bleef staan ik wist niet als ik blij moest zijn dat er iemand niet tegen me was of boos na alles wat ze heeft veroorzaakt.
Hij stapte te weg.
Boven op de kamers moesten ze alebij in een bed slapen .
wat natuurlijk heel ongemakelijk was.
Lisa zei: We moeten beter niet met elkaar praten als we willen winnen.
Ze draaide zich om en viel in slaap.
Ik dacht nog na wat ik zou doen wanneer... het zover is.