Hoofdstuk 4: Mijn eerste avond

We zaten met zijn alle aan tafel en ik bleef maar rond kijken om te zien waar het eten vandaan zou komen. De schoolmeester stapte naar voren en sprak:’’ Goedenavond nieuwe leerlingen en oude leerlingen, we zijn allemaal weer heel blij dat iedereen er weer is en er zijn weer een paar grote tovenaars bij gekomen. Ik wens iedereen een gelukkig nieuw schooljaar en laat het feestmaal beginnen.’’ Hij klapte in zijn handen en ineens stond de hele tafel vol met eten en drinken, ik wist niet waar ik moest beginnen. We zijn volgens mij twee uur lang wezen eten, het was echt een groot feestmaal. Nadat iedereen klaar was lieten de klasse oudste onze slaapzalen zien. Er werd verteld dat je alleen met je eigen geslacht op je slaapzaal sliep en ongeveer met twee of drie andere kinderen uit je eigen groep. Ik liep met een meisje mee die volgens mij wel jaren ouder was. Toen we helemaal boven waren in het kasteel zei ze een raar woord en de deur ging open. Ik liep naar binnen en Christine stond ook al binnen met een dol blij gezicht. Ze kwam springend op mij af en riep:’’ Je zit bij mij op de slaapzaal samen met Hermelien.’’ Ik keek eerst heel gelukkig, maar daarna vroeg ik me af wie Hermelien was, maar als Christine er zo blij over is moet het wel een aardig meisje zijn. Ik rende achter Christine aan naar rechts naar onze slaapzaal. Tot mijn verbazing stonden mijn spullen al naast het bed. Ik moest het alleen nog uitpakken. Ook mijn vogel stond al op het nachtkastje. Er waren vier bedden en we waren maar met zijn drieën. Christine pakte haar toverstok en zei:’’ Als er toch niemand meer bij komt kan dat bed ook wel een heel groot bureau worden.’’ Ze zwaaide met haar stok en het werd echt een gigantisch bureau. Voor de rest stond de kamer nog leeg, maar Christine zei dat je meubels mocht plaatsen in je kamer met magie. Ik keek haar alleen maar raar aan, hoe moest ik nou meubels toveren ik weet niet eens hoe ik moet toveren. Ik lachte alleen maar naar haar en ging rustig mijn spullen uit pakken. Toen kwam er een meisje binnen stormen met kort gekruld haar en was op eerste indruk heel vriendelijk, maar ook heel blij. Ze pakte uit haar koffer haar toverstaf en ging naast Christine staan. Ze keken me allebei aan en staarde naar me.’’ Waarom kijken jullie zo naar me?’’, vroeg ik. Het meisje naast Christine zei:’’ Pak je stok dan gaan we meubels maken en plaatsen, en trouwens ik heet Hermelien.’’ Ik lachte en zei:’’ Ik heet Diley.’’ Ik pakte mijn staf en ging maar gewoon naast hun staan terwijl ik niet wist wat ik moest doen. Christine liep naar haar koffer en begon te zoeken. Ze kwam aanlopen meet een grote boek waar op stond:’’ grote spreukenboek.’’ Ze sloeg het open en ze begonnen. Ik bladerde een beetje door het boek en ineens zag ik een spreuk voor een vet grote plasma tv. Ik zei de spreuk en zwaaide met mijn stok. Ik wist niet dat ik het kon, maar wat een grote tv was dat daar aan de muur. Christine en Hermelien keken me dol gelukkig aan en gingen weer rustig verder tot de slaapzaal helemaal klaar was. En toen ze klaar waren zwaaide ze nog een keer met hun stokken en alle drie de koffers van ons gingen open en de spullen ruimde zich zelf op. Ik was echt verbaasd over wat magie allemaal kon doen. De kamer was heel mooi ingericht en zelfs het behang had een kleurtje gekregen. Het was niet echt een behangetje dat ik zou kiezen als het mijn eigen kamer was, maar Hermelien had uitgelegd dat alles in de school oud moest lijken in ieder geval wat vast zat aan het kasteel, dus ook het behang. Ik begreep het wel en zo lelijk stond het nou ook weer niet bij de meubels.

Zo als ik al zei, er stonden drie bedden en een heel groot bureau. Het bureau was zo groot dat je er met zijn drieën tegelijk aan kon werken. Ook was er een aparte badkamer, met een bad, een grote wastafel en een wc. Als je de deur door kwam naar binnen de slaapzaal in kwam je een grote plasma tv tegen en een grote dikke bank. Tussen de bank en het bureau in was een aparte kleding kast waar al onze kleding in paste. De kamer leek van buiten heel klein, maar door magie leek het van binnen wel een 1 km lange gang vol met kleding, schoenen en sieraden. Bij elk bed stond een nachtkastje met een lampje erop, ook lag er voor elk bed een vloer kleedje. De slaapkamer had ook nog wat versieringen en kleurtjes, maar dat is te veel om op te noemen. Nadat alles klaar was in de slaapkamer was het al ongeveer half 1 s’ nachts. Ik heb me maar omgekleed en ben tegelijkertijd met Hermelien in bed gestapt. Ik slaap in het midden van hun twee, wat ik totaal niet erg vind.