Hoofdstuk 2: Winkelen!

Ik ging vandaag naar school en had besloten om vandaag dat meisje aan te spreken. Ik kwam op school en zag er al staan en net op het moment dat ik naar haar toe liep verdween ze ineens. Ik stond letterlijk met een mond vol tanden. Ik ben maar gewoon naar de les gelopen met de hoop dat ik er daar kon aanspreken. Toen ik binnen de klas in kwam zag ik er al zitten, hoe kwam zij zo snel naar boven? Ik liep naar haar toe en ging naast haar zitten. Net op het moment dat ik er wat wou vragen kwam de docent binnen. We kregen een samenwerking opdracht en we mochten naar buiten. Ik had samen met het meisje besloten dat we samen deden. Het meisje heet voor de duidelijk Christine. Ik liep met haar de schooltuin in en mijn eerste vraag was: Bestaat die toverschool echt?’’ Christine knikte en pakte iets uit haar schooltas. Het was een soort tak, nou ja gewoon een tak van een boom. Christine zwaaide met de stok en ineens stonden er tegenover ons, nou hoe zeg je dat, er stonden twee meisje en die leken precies op ons tweeën. Ik keek haar met grote ogen aan en Christine zei:’’ Kom we gaan spullen voor je kopen.’’ ‘’Maar we moeten toch naar school?’’, vroeg ik. Ze zei niks en ze lachte alleen maar en ze zwaaide weer met haar stok en ineens stonden we in een andere straat met allemaal oude winkeltjes. Ik wist niet eens waar ik was, maar ik liep gewoon achter Christine aan. We kwamen voor een winkeltje te staan waar boven stond:’’ Stokje winkel.’’ Ik liep samen met Christine naar binnen en daar was een hele grote opslag plaats. We gingen voor de balie staan en er kwam een oude man achter de opbergrekken vandaan. Hij liep naar de balie en bekeek me.’’ A een nieuwe heks zie ik,’’ zei de oude man. Ik keek hem alleen maar raar aan terwijl hij in zijn opberg kast aan het zoeken was. De man kwam weer naar voren met een doos. Hij pakte een stok uit de doos en gaf hem aan mij. Ik stond er alleen maar mee stil en deed niks tot de man zei:’’ Nou zwaai er eens mee!’’ Ik zwaaide wat met de stok en ineens gingen allemaal dingen in de kamer zweven. De man lachte en zei:’’ Dit is de stok voor jou.’’ De stok was van mooi hout gemaakt en had mooie versieringen erop zitten.

Toen ik de stok had gekocht liep ik samen met Christine naar buiten en gingen we richting een dierenwinkel. Ze verkochten allemaal soorten dieren, maar er was een dier die mijn aandacht trok. Hij was grijs met een witte kop, hij zag er echt heel mooi uit. Ik liep voor Christine uit naar de uil en zij volgde me. Toen ik vlak voor de vogel stond zei Christine:’’ Aa, de grijze vogel. De meeste mensen zeggen dat deze vogel zijn baasje zelf uitzoekt. Heeft hij jou gekozen?’’ vroeg ze nieuwsgierig. Ik lachte en knikte ja. Ik pakte de kooi en liep naar de kassa om de vogel te betalen. De mevrouw achter de kassa keek me heel verbaasd aan en zei:’’ Je moet wel heel bijzonder zijn als deze vogel jou gekozen heeft.’’ Ik keek de vrouw raar aan en nadat ik betaald had ben ik met mijn nieuwe vriend naar buiten gelopen. Eenmaal buiten heb ik de kooi open gemaakt en de uil ging lief op mijn schouder zitten. Met mijn vogel op mijn schouder en Christine voor me uit zijn we zo alle winkeltjes afgegaan.