De kille stem vann wanhoop.

Het was begin herfst en een klein vuurtje brandde buiten.
Ik ging me opwarmen.
Een stuk droog brood lag naast mij op de grond.
Ik at hem op zonder te arzelen.
Ik had een klein houd hutje met een bed een kast en 1 raam.
Een sneeuvlokje viel op mijn wang.
Sneeuw viel heel snel in mijn destrict.
Toen opeens een soort van groot zwarte ijzere zeppeling boven mijn hoofd vloog.
Ik kreeg buikpijn en een traan viel van mijn wang.
Het was tijd, tijd om te gaan.
Ik keek met boze ogen naar een mevrouw met roos haar.
Ze lachtte en lees een speech voor.
"De hungergames zijn weer op komst!
Haar scherpe nagels prutste eenbeetje in de blaadjes.
Op dat moment was ze vastbesloten en pakte een briefje en ze lees voor:
Lisa Gempber.
Een meisje begon te huilen met haar knieën op de grond.
De wachters duwdde haar voort.
Ze ging op het podium staan.
Haar zus was woedend en zei: Ze is maar een kind niet doen niet doen.
Ze bleef schreeuwen maar de wachters sloegen haar.
Ze huilede eb huilde.
Toen zij de mevrouw: "Als u nog een woord zegt dan doden we u".
Ze riep: Ik stel me vrijwi...
De wachters hadden niet geluisterd naar wat ze zei.
Een speer doorboorde haar lichaam.
Lisa Gember fluisterde.
Is ze.. haar mond trilde.
Ze riep: Ik zal de hungergames winnen en dat doe ik voor jou!
ze huilde.
Toen nam het mevrouw alsof er niks was een briefje en las Mike Willems.
Ik viel op mijn knieën.
Ik ging op de podium staan.
Met een blije en luidde stem riep ze: Vrolijk Hunger games.