OO2. - Manou S. Jones
Tweede hoofdstuk, een beetje saai. Sorry daarvoor, maar zit vol met ideeën in mijn hoofd, maar ik kan ze nu nog niet in de tekst verwerkten. Ik hoop dat jullie het mij niet kwalijk nemen
xx
Manou POV.
xx
Manou POV.
Toen ik thuiskwam kwam mijn hond op mij gesprongen. Ik begroette hem even door op zijn hoofdje te aaien. Ik deed mijn jas, sjal, muts en schoenen uit, nadien liep ik naar mijn kamer en veranderde ik van een natte jeansbroek naar een comfortabele joggingbroek en van kletsnatte sokken naar dikke, wollen sokken. Ik maakte een warme chocomelk voor mezelf en ging in de zetel zitten met mijn hond, een dikke Beagle genaamd Fitch.
Ik zette de film ‘The Polar Express’ op, en zag hoe een jongetje een trein opstapte die hem naar de kerstman zou brengen. Opeens begon mijn hond te blaffen, iets wat hij vaak doet als hij een vermoeden krijgt dat er iemand gaat aanbellen. Ik was dit al gewend dus zette ik mijn tas chocomelk op tafel, drukte op de pauze-knop van de afstandsbediening en liep al naar de gang.
DRING! Wat zei ik? Ik deed de deur open, en twee paar ogen keken mij aan. Twee kinderen stonden voor de poort van onze oprit. Ik deed mijn botten en jas aan en ging ernaartoe. Ze vroegen of ik kerstkoekjes wilde kopen. Ik kocht er drie: één voor mama, één voor papa en één voor mezelf. Ik had toevallig nog wat kleingeld in mijn zakken van mijn jas, dus gaf ik het ze. Ik liep terug naar binnen, en deed mijn botten en jas weer uit.
Toen de film gedaan was, ging ik naar mijn kamer, die zich op de eerste verdieping bevond. Ik zette mijn laptop aan en melde mij aan op Facebook. Bijna direct begon mijn beste vriendin, Anna, een chatbericht.
Hey! Alles goed?
, stuurde ze.
Goed goed, met jou?
Super, wat doe je vanavond?
Niets speciaal, jij?
Ook niets, zullen we iets doen samen?
OK, kom je naar mij binnen 20 min.?
Is goed!
Zoals afgesproken, was Anna hier, binnen de twintig minuten. Ze had een sleutel gekregen van de poort, dus ze stond direct voor de deur. Ik deed open voor haar en kwam met een koude lucht binnen. ‘’Wat is het koud buiten!’’ ‘’Ja, niet te onderschatten! Maar een kerstmis zonder sneeuw, is geen kerstmis!’’ zei ik met een overtuigende stem en een glimlach op mijn mond.
We gingen naar de keuken, waar we ons zetten aan de tafel. Ik keek in de kast, waar ik een setje zag, waarmee je cupcakes kon maken. Ik halde de doos uit de kast. Anna moest spontaan lachen. We deden schortjes aan en begonnen te mengen, te roeren en vooral te proeven.
Om 11 uur kwamen mijn ouders thuis, ze waren harde werkers, dus ze waren niet vaak thuis. Natuurlijk vond ik dat niet plezant, want het waren mijn ouders, maar ik werd er natuurlijk wel zelfstandig door. Als ik volgend jaar ging studeren in England, moest ik ook op mijn eentje gaan wonen.
Mijn ouders begroetten Anna, en die laatste ging ineens door naar huis. Mijn ouders stelden voor om haar naar huis te brengen, omdat het al donker was, en er lag al een pak meer sneeuw. Anne kenende stemde ze in.
Ik zette de film ‘The Polar Express’ op, en zag hoe een jongetje een trein opstapte die hem naar de kerstman zou brengen. Opeens begon mijn hond te blaffen, iets wat hij vaak doet als hij een vermoeden krijgt dat er iemand gaat aanbellen. Ik was dit al gewend dus zette ik mijn tas chocomelk op tafel, drukte op de pauze-knop van de afstandsbediening en liep al naar de gang.
DRING! Wat zei ik? Ik deed de deur open, en twee paar ogen keken mij aan. Twee kinderen stonden voor de poort van onze oprit. Ik deed mijn botten en jas aan en ging ernaartoe. Ze vroegen of ik kerstkoekjes wilde kopen. Ik kocht er drie: één voor mama, één voor papa en één voor mezelf. Ik had toevallig nog wat kleingeld in mijn zakken van mijn jas, dus gaf ik het ze. Ik liep terug naar binnen, en deed mijn botten en jas weer uit.
Toen de film gedaan was, ging ik naar mijn kamer, die zich op de eerste verdieping bevond. Ik zette mijn laptop aan en melde mij aan op Facebook. Bijna direct begon mijn beste vriendin, Anna, een chatbericht.
Hey! Alles goed?
, stuurde ze.Goed goed, met jou?
Super, wat doe je vanavond?
Niets speciaal, jij?
Ook niets, zullen we iets doen samen?
OK, kom je naar mij binnen 20 min.?
Is goed!
Zoals afgesproken, was Anna hier, binnen de twintig minuten. Ze had een sleutel gekregen van de poort, dus ze stond direct voor de deur. Ik deed open voor haar en kwam met een koude lucht binnen. ‘’Wat is het koud buiten!’’ ‘’Ja, niet te onderschatten! Maar een kerstmis zonder sneeuw, is geen kerstmis!’’ zei ik met een overtuigende stem en een glimlach op mijn mond.
We gingen naar de keuken, waar we ons zetten aan de tafel. Ik keek in de kast, waar ik een setje zag, waarmee je cupcakes kon maken. Ik halde de doos uit de kast. Anna moest spontaan lachen. We deden schortjes aan en begonnen te mengen, te roeren en vooral te proeven.
Om 11 uur kwamen mijn ouders thuis, ze waren harde werkers, dus ze waren niet vaak thuis. Natuurlijk vond ik dat niet plezant, want het waren mijn ouders, maar ik werd er natuurlijk wel zelfstandig door. Als ik volgend jaar ging studeren in England, moest ik ook op mijn eentje gaan wonen.
Mijn ouders begroetten Anna, en die laatste ging ineens door naar huis. Mijn ouders stelden voor om haar naar huis te brengen, omdat het al donker was, en er lag al een pak meer sneeuw. Anne kenende stemde ze in.
Er zijn nog geen reacties.