Violin by the Moon

Meghan's POV:
De rest van de middag lette ik nog minder op dan daarvoor. Ik reageerde zelfs niet meer op de mensen die naast me kwamen zitten om tegen me te praten. Ik knikte gewoon en staarde met een dromerig blik in het niets. Mijn gedachten waren nu al de hele tijd bij Heres, Lore, de jongens met het blauw en paars haar en het meisje met blond haar. Die aantrekkingskracht tussen ons was niet normaal. Precies alsof we met elkaar verbonden waren. Dan had ik nog dat raar gevoel in mijn buik als Heres in de buurt kwam.
De bel ging om aan te geven dat het school voor vandaag gedaan was. Ik pakte mijn spullen in en liep neuriënd door de gang om de school te verlaten. Voor ik buiten kon gaan liep er iemand tegen me aan opnieuw en sprong er weer een lamp kapot. Ik zuchtte geërgerd, want ik had mijn spullen op de grond laten vallen. Ik keek niet eens op wie het was tot mijn hand de zijne raakte toen we alle twee hetzelfde boek wouden pakken. Er ging een raar warm gevoel door me heen. Ik keek op en keek in lichtgele ogen van Heres. Ik verontschuldigde me en draaide men hoofd weg terwijl ik mijn spullen opraapte. Toen ik alles had op geraapt keek hem terug aan. Hij stond tegen de muur geleund terwijl hij me nieuwsgierig bekeek.
"Dat is al de tweede keer vandaag dat je zo tegen me loopt." zei hij met een glimlach.
"Jij bent deze keer tegen mij gelopen." zei ik verdedigend terwijl ik verder ging lopen.
Hij kwam me achterna en liep naast me.
"Oké, ik geef het toe. Ik liep expres tegen je." zei hij sarcastisch en ik draai met mijn ogen. "Ik ben trouwens Heres."
"Meghan." zei ik kort.
"Heb je zin om iets te gaan doen?" vroeg hij en ik stond stil en keek hem aan alsof hij gek was.
"Ben je nu serieus bezig?" vroeg ik.
"Is dat een nee?" vroeg hij in de plaats.
"Hangt er vanaf wat we gaan doen." zei ik.
"Het is een verrassing." zei hij met een glimlach en pakte mijn hand vast en trok me mee naar buiten.
Door de aanraking kreeg ik opnieuw dat zalig warm gevoel. Ik werkte niet meer tegen, ik liet hem mij begeleiden.




Het liedje dat Mare speelt: http://www.youtube.com/watch?v=qFL2xGrtEm4

Lore's POV:
Hat word al donker als hij stopt aan de Olympus-berg.
Hij zette zich neer,ik wou dichter komen toen ik viel.
'Alles oke?'ik keek op en zag hem staan.
'Ja hoor bedankt.'ik kon het niet zien maar ik wist zeker dat ik stond te blozen.
'Wat doe jij hier nog zo laat?'vroeg hij.'Ik zou dat ook aan jou kunnen vragen,weet je?'ik glimlachte bescheiden.
'Ik zal het laten zien.Hij glimlachte alsof hij dat antwoord al klaar had.
Hij nam een viool.Ik wist niet dat hij viool kon spelen tot hij begon.
Het was echt raar,dat moment.Het gevoel dat ik altijd kreeg,zou hij het ook voelen?
Als dochter van Apollo weet ik dat achter elk lied dat je speelt een uitleg zit.
Een gevoel,Ik ken dit liedje maar al te goed.
Eternal Love.............
Ik luisterde de hele avond tot ik in slaap viel.
De volgende ochtend lag ik vreemd genoeg in mijn bed.
Maar we hadden vrij vandaag dus.........
De zon scheen al door de witte satijne gordijnen.
Mare........