10.3

POV Samira.
Ibrahim en ik hadden genoten van het etentje en de dagen vlogen voorbij, Ibrahim moest weer volop trainen en ik had het besef dan eindelijk, ik werd honderd procent een voetbalvrouw.Het is geweldig als je zo jong de ware al leert kennen en een jaar later ten huwelijk gevraagd word, een soort droom die voor me uitkomt. Terwijl ik het huis aan het schoonmaken was kwam Amber binnenstormen. "Vertel me alles,nu!"zei ze hysterisch. Ik hield even me lach in en gebaarde haar te gaan zitten."Je krijgt alle details maar eerst ga je kalmeren."zei ik lachend terwijl ik een glas water voor haar in schonk. "Het was romantisch"begon ik me verhaal terwijl ik naast haar ging zitten,"Een wandeling over de boulevard eten op het strand bij zonsondergang, zo een romantisch avondje heb ik nog nooit gehad, en na het eten ging die op zijn knieën en vroeg me ten huwelijk, na een jaar!"zei ik vrolijk ook al wist ze dat ik al een jaar samen met hem ben, "Je straalt echt"zei ze lachend terwijl ze me omhelsde.Ze had gelijk, ik was gelukkig ondanks dat ik soms heimwee naar huis had, naar me vrienden in Nederland, maar ik kies voor liefde en dus moet ik vrienden daar laten, en ik kan altijd nog overvliegen naar Nederland maar dan zonder Ibrahim. "Ik weet nog precies de dag dat ik hem leerde kennen, geen besef dat hij een voetballer was en dat we een relatie zouden krijgen, hij stelde zich niet voor als zichzelf alleen omdat die bang was dat ik iets met hem wou omdat hij beroemd was."Zei ik lachend. Het voelde heel raar, hij stelde zich voor als Max en toen we elkaar beter leerde kennen ik veranderd was is alles anders. Ineens was die beroemd en nu een jaar later vraagt die me ten huwelijk. "Je bent gelukkig he"Lachte ze. "Natuurlijk, het gaat nog niet eens om het feit dat die beroemd is en dat we nergens normaal kunnen lopen zonder dat de pers achter ons aanzit, het gaat om het feit dat ik gewoon van een meisje dat altijd dronken was naar feestjes ging en nooit besefte wat liefde was nu ineens liefde kent en op het rechte pad is."Zei ik lachend. Terwijl Ibrahim en Samir binnenkwamen wist Ibrahim al hoe laat het was. "Alle details aan het doorvertellen?"Grapte die terwijl die me een kus gaf. "Dat doen vrouwen altijd."Zei Samir die met Ibrahim mee was naar de training omdat hij geen zin had in vrouwen gepraat. "Moet jij nodig zeggen."zei Amber lachend terwijl ze hem een knuffel gaf. "Pas je op duiveltje." Zei Samir lachend terwijl die achter haar ging zitten. "Oh dus nu noem je me duiveltje he, zal ik is duivels zijn"Grapte ze terwijl ze zich omdraaide en hem zoende. "En zo kan het ook wel weer."zei Ibrahim lachend terwijl die zijn shirt uit trok."En dat mag je ook wel ergens anders doen hoor." Zei Amber. "Ik heb er anders geen problemen mee hoor."zei ik lachend terwijl ik naar hem toe liep en hem zoende."Kijk zie je, iemand waardeert het toch wel."zei Ibrahim lachend terwijl die zijn armen om me heen sloeg. "En ook dat mogen jullie ergens anders doen."Zei Samir aanvullend op Amber. "Hej pas op jij he, wij moeten ook jullie gezoen aanzien."Zei Ibrahim lachend. Terwijl ik me aandacht op Ibrahim vestigde en hem weer zoende kregen we een kussen naar ons hoofd."Hej das niet eerlijk."zei ik terwijl ik de kussen terug naar hun gooide en zo ontstond er één groot kussengevecht en beloofde het een geweldige avond te worden, ik was blij met Ibrahim en ik zou hem nooit meer laten gaan, ook niet als me ouders me dat zouden verplichten. Ik ben misschien wel minderjarig maar ook bijna 18, en ondanks dat Ibrahim veel ouder is zijn we gelukkig, leeftijd speelt geen rol in echte liefde en dat besefte ik pas nadat ik hem kende. Wij blijven samen, voor altijd.