Hoofdstuk33 Iris Elisabeth.

Piep.. piep.. piep.. piep, ugh, shut up. Ik probeer mn ogen te openen , maar als er een spleetje licht naar binnen komt vallen ze weer dicht. "Zagen jullie dat?", hoor ik de stem van Fien. Het is heel zacht en heel lief, maar vol verbazing zei ze het zinnetje. Wat is er aan de hand? Dan voel ik een hand in de mijne en een pijnlijke steek, ik knijp in de hand en kreun. "Ja.. ze word wakker!", hoor ik Nils zeggen met zoveel vreugde in zijn stem, echt te cute. Nils, wat hou ik van hem. Ik probeer me om te draaien , maar het gevoel dat ik tegengehouden word is sterker. Ik knijp mijn ogen nog steviger dicht , om ze dan met alle kracht open te doen. Wat zonder succes gaat, ze veren enkel terug naar de kalme stand. Ik wil nu zo graag zo'n zucht laten, waarvan een docent zich zou omdraaien en zou schreeuwen dat ik me moest melden. De geur van Nils zijn deodorant komt mijn neus in, heerlijk, perfect bijna. Ik voel een kusje op mijn wang en miljoenen vlinders gaan door mijn lichaam, zou Nils mij misschien leuk vinden? Nee, vast niet. Eerder Meriam of Fien ofzo, hun zijn echt mooi. "Ze heeft enige symptonen vertoont dat ze wakker word?", hoor ik een zware mannenstem vragen en dan hoor ik de perfecte ; schattige stem van Nils weer. "Ja, ze kreunde , kneep in mijn hand en volgens haar deed ze haar ogen even open.", zei hij en ik wou nu zo graag mijn ogen open doen en tegen Nils aan gaan zitten. Maar ja, dat kan niet! Zucht, wacht liet ik die echt?