51.

‘Wat?’ vroeg Draco, die het probeerde te volgen. ‘Niets’ antwoordden we schijnheilig. ‘Tuurlijk, en waarom zou ik dat moeten geloven’ ‘Wij Dray wij’ zeij Blaise. ‘Omdat het zo is’ zei ik nog schijnheiliger. ‘Als het zo niet lukt…’ hij keek even naar Blaise die knikte en ze begonnen te grijnzen. Ik keek Sylvana aan die het zelfde dacht als mij en we zeiden ‘Ohoho…’ ik zette Kyra op de grond wou opstaat en weg rennen maar Draco greep me sneller dan verwacht. Sylvana lag al op de grond met Blaise die haad de kieteldood gaf, wat mij ook te wachten stond. Ik viel en sleurde Draco mee in de val, die boven op me viel en me begon te kietelen. Ik gierde het uit. Kietelen was en blijft nooit mijn sterkste punt. ‘Ho… Hou… oohoop!’ grierde ik. Hij ging op me zitten en hield mijn polsen vast. Blaise deed het zelfde bij Sylvana. ‘Geef je het op?’ vroeg Draco. Ik keek weer naar Sylvana, we knikten allebei en begonnen te grijnzen. ‘Nooit’ zei ik en ik draaide ons om zodat ik boven op zat. Ik stond op en begon samen met Sylvana te rennen door de common room. ‘Sam heeelp ons!’ riepen we. ‘Nope’ riep hij terug terwijl hij geamuseerd toe zat te kijken. De commom room was zowat leeg dus niemand had last van ons. Ik rende de common room uit samen met Sylvana en Draco en Blaise ook die ons nog steeds volgden. ‘Ik kan niet meer’ zei Sylvana en ze begon langzamer te rennen en uiteindelijk stond ze stil en ik ook. ‘Kom op!’ en ik probeerde haar weer te laten renner. ‘Nee ga jij maar ik red me wel’ ‘Zeker weten?’ en ze knikte. ‘Oké dan’ en ik begon weer te rennen richting de Great Hall, met Draco nog steeds achter me aan. Ik rende de zaal in, die vol zat met leerlingen en leraren. Ik rende richting de tafel van Slytherin en stopte in het midden van de tafel. Draco bleef nog steeds op me af rennen. Ik rende lachend verder terwijl de hele zaal half geamuseerd toe keek. Na 2 rondjes rond de zaal sloeg ik het middenpad in en rende tot het einde. Ik stopte met rennen toen ik zag dat Draco me niet meer volgde. Hij stond midden van de zaal met een rood hoofd van inspanning. ‘Jezus!’ pufte hij. ‘Waar heb jij die conditie vandaan?’ vroeg hij. ‘Ik sport een beetje veel. Geef je het op?’ grijnsde ik. De hele zaal hing aan onze lippen. Als hij nu zou toegeven zou dat de grootste nederlaag van sowieso dit schooljaar. Hij wist dat net zo goed als ik, maar hij wist ook dat hij niet verder kon. ‘Time out?’ vroeg hij. ‘Time out is voor verliezers’ grijnsde ik. ‘Je doet het erom hè?’ ‘Geef nou maar gewoon op’ hij zuchtte en mompelde heel zacht ‘Oké’ ‘Wat zei je? Ik verstond je niet’ ‘Oké! Ik Draco Malfoy geef het op en hierbij verlies ik van Rosalie Queen!’ riep hij door de zaal.