Both thinking of a boy

Meghan POV
Tijdens de 2 lessen die ik had voor de middagpauze dacht ik hele tijd aan de jongen met de goudgele ogen en zwarte haren. Wat zou zijn naam zijn? Waarom had ik een prettig gevoel gekregen toen hij me aanraakte? Ik wist het niet, ik heb nog nooit zo'n gevoel gehad bij niemand. Soms glipte het meisje met de blond-bruine haren in mijn gedachten en vroeg ik me af hoe het met haar ging, maar dan kwam hij weer in mijn gedachte. Ik haatte dit gevoel omdat ik niet snapte wat het was. Als ik thuis zou komen zou ik opzoeken. Ik weet dat het dom klonk, maar ik ging niet aan mijn 'ouders' vragen wat het gevoel was. Ik was zo hard met mijn gedachten ergens anders dat ik de zwerm volgelingen helemaal vergeten was. Ik merkte ze pas op toen ik aan een tafel in de kantine zat. Ze vochtten letterlijk om een plek te krijgen bij mij aan tafel. Ik keek er een tijdje verveelt naar, maar toen stond ik op en ging alleen zitten.
"Durft me te volgen," siste ik tegen degene die me achterna wouden komen.
Ze gingen vlug zitten. Zo hoort dat. Ik was aan een tafel apart gaan zitten en wierp iedereen waarschuwende blikken toe die bij me probeerde te komen zitten. Tot ik het meisje met de blond-bruine haren zag. Ik wenkte haar naar me toe als teken dat ze bij me mocht komen zitten. Ik zou vragen hoe ze heette en hoe het tot nu toe het school voor haar was. Ik hoopte voor haar goed. Terwijl ik nog is rondkeek zag ik de jonge met de zwarte haren en goudgele ogen. Een groep meisjes stond rond hem en ik zag dat hij er volop van genoot. Hij leek zelf met ze te flirten. Ik had niet door gehad dat ik mijn al lege flesje water bijeen kneep tot hij zijn ogen op mijn richtte. Ik draaide rap mijn hoofd weg me bewust van de blosjes op mijn wangen. Ik richtte me terug op het meisje en glimlachte naar haar voor ik in de appel beet.


Lore's POV:
De laatste 2 lessen voor de middag waren zo saai.
Die jongen met blauw haar.Wie is hij,waarom voor me opkomen?
Ik denk steeds aan het rare gevoel dat ik kreeg bij hem én bij dat meisje.
Voor mij zou niet veel een probleem moeten zijn.
En dan die gedachten......Zo raar.
In de middagpauze liep ik de kantine in.
Ik zag het meisje met sneeuwwit haar zitten en raar genoeg deed ze teken om naar haar te komen.
ik zag dat ze naar iemand keek,ze keek naar Heres.
Als ze weer naar mij keek glimlachte ze een beet in haar appel.
Toen ik ging zitten kreeg ik dat rare gevoel weer.
'Ik vraag me af hoe het met haar gaat.'Daar gaan we weer!Maar dit keer waren het haar gedachten.
'De 2de versie van sneeuwwitje ofzo?'ik hoorde weer de gedachte van iemand anders maar wist niet wie.
"Vanwaar die interesse in Heres?'vroeg ik.


Romy's POV:
Als ik de kantine binnenliep waren er veel meisje rond ééndezelfde jongen.
1 met zwart haar.....Echt cute.
Ik zag een meisje met sneeuwwit haar net in haar appel bijten.
'De 2de versie van sneeuwwitje ofzo?'dacht ik.
Toen mijn gedachte gedaan waren reageerde het meisje met blond-bruin haar snel.
echt vreemd.
Toen ik voorbij liep kreeg ik een raar gevoel.
Maar dat heb ik nog nooit eerder gevoeld.
Ik begrijp het niet.......