Hoofdstuk 31

Ik zat op mijn bed na te denken. Ik was aan het nadenken of het geen goed idee was om weer terug naar Nederland te gaan. Ik had hier toch niemand meer. Laure keek ook niet meer naar me om. Die was meer bezig met Harry dan met mij en Jazz. Ik deed nu maar dingen met Jazz. Het is soms best vermoeiend om 5 paarden te verzorgen. Op 3 paarden moest ik elke dag rijden of even longeren. Eigenlijk had Laure Jazz een soort aan mij gegeven. Sinds ze met Harry had was ze echt meer met hem bezig. Het werd gewoon vervelend. Misschien moest ik hem dan ook maar meenemen. Ik liep naar beneden. Ik had nu echt besloten dat ik weer naar Nederland ging. Mijn oude huis had ik nog steeds. Daar woonde nu vrienden van mij in. Maar ik kan wel bij hun wonen dan ben ik tenminste niet zo alleen. Ik kwam bij het einde van de trap en duwde de deur open. Daar zaten Laure, Harry, Louis, Zayn en Niall met zijn nieuwe vriendinnetje. Ik keek ze op mijn hoede aan. “Ik heb besloten dat ik terug naar Nederland aan. En nu heb ik een vraag aan Laure, moet Jazz hier blijven of mag ik hem meenemen? Je doet toch niks met hem.” Zei ik
Ze knikte “Van mij mag je Jazz meenemen hoor. Hij is nu toch sloom geworden. het is gewoon een stom paard. Paarden zijn stom!” ik keek haar vol verbazing aan. Zei ze dat nou echt! Dat kon ik niet geloven. Ze was echt veranderd zeg! Ik draaide me om naar de paarden. Ik hoorde iemand achter me aan lopen. Ik draaide me weer om en keek in een paar blauwe ogen “Wat!?” vroeg ik bot. “Ga je echt weer terug naar Nederland?” Vroeg hij. Ik knikte een draaide me om. Ik liep naar mijn kamer en pakte mijn laptop. Ik mailde Sas (Mijn vriendin die in mijn huis woonde) dat ik weer naar Nederland zou komen. een paar minuten later kreeg ik een mailtje terug. Ze was echt enthousiast. Ik bestelde een ticket voor in het weekend. Een vliegtuig waar ook paarden mee konden. Ik reseveerde voor 5 paarden 5 grote en 1 kleine. Zo dat hadden we ook weer gedaan. ik liet me achterover vallen. Het was vandaag woensdag dus ik had nog 4 dagen om alles klaar te maken. Ik was moe. Ik viel in slaap en droomde over de mooie tijden voor dat ik dit allemaal had meegemaakt. Misschien zou het ooit nog eens goed komen.

De volgende morgen
Ik werd wakker. Ik deed mijn ogen open en zag dat mijn telefoon afging. Ik keek op het schermpje en zag dat het Sas was. “Hee lieverd. Ik kom zaterdag aan is dat goed?’’ zei ik
“Ja natuurlijk, je neemt je knappe paardjes wel mee he?” “Haha, ja die neem ik mee. Samen met 2 andere paarden! Je weet wel Jazz van Laure. En een shetlandertje.”
“Hoezo Jazz?”
ik zuchtte. “Laure wil hem niet meer hebben. Daarom neem ik hem mee. Als je wilt mag jij wel op hem rijden. Ik sta nu ook al als echte eigenaar op zijn passpoort. Heb ik gister nog even veranderd.” Zei ik verdrietig. “WAT! Wil laure haar paard niet meer hebben. Waar heeft zij last van?” “Ik weet het niet. Maar ik ga alvast mijn koffers inpakken oke.”
“Ja is goed ik zie je zaterdag! Geef maar een dikke knuffel aan je paarden!”
“Zal ik doen doei!” zei ik nog voordat ik ophing.
Ik pakte mijn koffer en gooide daar mijn kleren in. In de andere koffers deed ik de paardenspullen. De zadels kon ik gewoon in het vliegtuig leggen. Ik zuchtte. Als snel was ik klaar. Ik ging naar buiten en gaf de paarden een knuffel en ging ze poetsen.

De dag dat ze weer naar Nederland gaat.
Ik werd wakker. Het was vandaag de dag dat ik weer naar mijn thuisland ging! De paarden waren al naar de stallen van het vliegveld. Die had ik gister weggebracht. Vandaag gingen we echt vliegen. Louis zou me afzetten bij het vliegveld. Hij stond al klaar. Mijn koffers tonden al in de auto. Ik ging in de auto zitten en Louis begon te rijden. “Ik ga je wel missen hoor.” Zei hij.
Ik knikte alleen en dacht dat hij het niet meende. “Amy, ik meen het. Ik ga je echt missen.” Zei hij nu serieuzer. Ik knikte “Dan kom je toch een keer langs? Zei ik.
Hij knikte en lette weer op de weg. We waren bijna bij het vliegveld. Louis gaf me een knuffel en liet me los. Ik zwaaide en liep weg. Ik liep nog even naar de paarden die al in het vliegtuig stonden en ging op mijn stoel zitten.
Zo Nederland, Here I Come!