Cold coffee ~ Harry Styles

‘Gregory en Aiden, jullie bestelling is klaar’, roep ik door de ruimte en twee jongens komen hun koffie halen en betalen netjes. Ze geven me nog een knipoog waarna ze uit de coffeeshop verdwijnen. ‘Volgende graag. Goedemiddag, wat wenst u te bestellen?’ dreun ik het gebruikelijke zinnetje af en kijk op naar de klant. ‘Een expresso, graag’, zegt hij een tikkeltje hees. ‘Genoteerd. Om mee te nemen of blijft u hier?’ vraag ik, weer zo’n standaard-routine ding. ‘Ik drink het hier wel’, zegt hij. ‘Gaat u maar aan een tafel zitten, we zijn zodra bij u’, zeg ik. Daisy, mijn collega, neemt de kassa van me over en ik begin aan de bestellingen. We hadden dat van in het begin zo geregeld omdat de hele dag eenzelfde ding doen ook maar saai wordt.
Ik kijk even het kleine winkeltje door en zie de klant van daarnet bij het raam aan een tafeltje zitten. Aandachtig bestudeer ik hem en zie dat hij ongeveer achttien is en bruine krullen heeft die vrolijk rond zijn gezicht hangen. Hoe zijn haar zo volumineus blijft met dit barre weer, is me een raadsel. Zijn koffie is klaar en ik besluit hem zelf te brengen, zodat ik de jongeman van dichterbij kan aanschouwen. ‘Alstublieft, hier is uw expresso, kan ik u nog ergens anders mee van dienst zijn?’ vraag ik en na even nadenken knikt hij. ‘Een krant zou fijn zijn’, besluit hij en ik draai me al om. ‘Komt eraan!’
Ik kom terug met de meest recente krant en leg die op zijn tafel. Hij doet net zijn jas uit, waardoor een stukje van zijn pols bloot komt en ik een tatoeage kon zien. Het is een tekst, slechts enkele woorden, maar de mouw van zijn crèmekleurige jumper valt er al zo snel weer over dat ik geen kans heb om het te lezen. ‘Dankje’, zegt hij gevolgd door een oogverblindende glimlach. Code rood, hij heeft kuiltjes in zijn wangen! Ik heb altijd al een zwak gehad voor kuiltjes. Ik maak me snel uit de voeten en begin aan de volgende bestelling, maar mijn gedachten blijven bij de jongen. Als ik een blik naar zijn tafel werp, zie ik dat hij de krant leest en van zijn koffie nipt. Niks speciaal, maar bij hem, hoe hij het doet, het is gewoon anders.

‘He Sarah, ik denk dat die jongen daar even je hulp nodig heeft’, zegt Daisy terwijl ze knikte naar de tafel van de jongen. ‘Is goed, ik ga al’, zeg ik en met mijn notitieblok loop ik zijn richting uit. ‘Wilt u nog iets?’ vraag ik vriendelijk. ‘Zeg maar “je”, ik vind “u” zo oud klinken. En ja, graag nog eens hetzelfde’, zegt hij. ‘Komt eraan! Ik ben zo meteen terug bij je’, zei ik, met de nadruk op “je” waardoor hij moet lachen. Grinnikend loop ik terug naar de toog waar ik nog een koffie maak voor hem. Vlug veeg ik mijn klamme handen aan mijn schort af en loop ik opnieuw naar de jongen. Ik zet het kopje voor zijn neus neer en hij kijkt op van zijn krant, die hij weg legt en hij steekt glimlachend zijn hand naar me uit. ‘Harry’, stelt hij zichzelf voor en grijnzend neem ik zijn grote, warme hand aan. Een tintelend gevoel neemt mijn lichaam over en hij blijft me maar aankijken met die lach van hem. ‘Sarah.’ Zijn groene ogen boren zich in de mijne. Als hij mijn hand loslaat, lijk ik weer terug in de realiteit te komen. ‘Bedankt voor mijn koffie, Sarah’, glimlacht hij als hij zich terug focust op zijn krant en ik terug naar Daisy loop. De zaak is rustig op dit moment dus we kunnen even uitblazen.

Harry had geregeld om een nieuwe koffie gevraagd en elke keer had hij een nieuw gespreksonderwerp aangeknoopt. Normaal was ik niet zo bij jongens, maar Harry deed iets raar met me.
Ondertussen staan we op het punt om de boel af te sluiten, want het is sluitingstijd, maar Harry is de enige in de zaak en we weten niet echt hoe we vriendelijk en beleefd moeten zeggen dat hij moet opkrassen. ‘Ga jij, jullie hebben de hele namiddag gesprekken gehad!’ spoort Daisy me aan, waar ik aan toegeef en traag loop ik naar Harry. Hij merkt me op en neemt een slok van zijn zoveelste koffie vandaag. Hoeveel cafeïne die jongen op een dag kon hebben zonder door te draaien, was gewoon niet normaal. ‘Ehm, Harry, het is sluitingstijd en we zouden graag alles op slot doen’, zeg ik aarzelend en Harry lijkt het meteen te begrijpen. ‘Is goed, hoeveel moet ik betalen voor deze heerlijke namiddag?’ vraagt hij. ‘De rekening ligt aan de kassa, kom maar mee’, vertel ik hem. ‘Daisy, ga maar al, ik sluit de boel wel’, roep ik naar Daisy die haar jas dan neemt en naar buiten gaat. Samen met Harry loop ik naar de kassa waar ik alles begin op te tellen en Harry nonchalant op de kassa leunt. Hij betaalt gepast en vervolgens sluit ik alles netjes af. Buiten staat een gemene wind dus begraaf ik mijn gezicht dieper in mijn sjaal terwijl Harry hetzelfde doet. ‘Sarah?’ begint hij en ik draai mijn hoofd naar hem toe en kijk hem vragend aan. ‘Heb je vanavond iets te doen?” vraagt hij en ik schud mijn hoofd. ‘Nee, ik was van plan om mijn avond alleen thuis door te brengen met een huil-film op en ik ben nog aan het twijfelen of ik Chinees zou bestellen of een pizza zou laten brengen’, zeg ik en een grinnik verlaat Harry’s mond. ‘Waarom misschien?’ vraag ik. ‘Ik wou een voorstel doen om vanavond samen iets te gaan eten op mijn kosten, maar no way dat je een huil-film en pizza of Chinees voor mij laat vallen’, lacht hij en ik moet ook lachen. ‘Ik kan makkelijk eten voor twee bestellen en ik heb twee dozen tissues dus je kan me altijd vergezellen als je wil, Styles’, knipoog ik en hij slaat een arm om me heen. ‘Heel graag, zelfs. Op voorwaarde dat ik het eten betaal!’ Ik ga akkoord. ‘Deal, en dan kies ik de film!’
‘Afgesproken!’