Plus que ma propre vie. 18

‘Bella?’ Ik word uit mijn gedachten gehaald. Ik kijk Edward vragend aan, die zonet mijn naam zei. ‘Maak je niet zo druk over Seleen. Het ligt niet aan jou. Je kan er nu toch niets aandoen.’ Ik knik. ‘Dankje.’ Glimlach ik naar Edward. Ik blijf hem aankijken. Dit keer kijkt Edward mij vragend aan. Ik schud mijn hoofd en kijk de andere kant op. ‘Niet zo mysterieus, Bella.’ Ik ga wat dichter bij hem zitten, zodat niet iedereen ons hoort. ‘Ik heb net met Alice gepraat. ‘ Afwachtend blijft hij me aankijken. Als ik vervolgens nog niets zeg, trekt hij een wenkbrauw om hoog. ‘Oh, juist ja.’ Ik zucht. ‘Ze vroeg of er iets gebeurd was tussen ons’ zeg ik nu nog wat zachter. Verbaasd zie ik hem een keer richting Alice kijken, die zelf druk in gesprek is met Jasper. ‘Waar haalt ze dat vandaan?’ vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. ‘Ze zei dat het een vermoeden was, dat eh..’ ik stop even met praten. ‘Dat wat?’ hij blijft nieuwsgierig door vragen. Ik wou dat ik er niet over begonnen was. ‘Ze zei dat je anders tegen mij doet dan tegen andere meisjes ofzo, ik weet het ook niet precies.’ Nadenkend knikt hij. ‘Ergens heeft ze wel gelijk, ik voel me goed als ik bij jou in de buurt ben.’ Licht blozend kijk ik de andere kant op. Even kort raakt hij mijn hand aan. Er loopt een rilling door mijn lijf en meteen kijk ik hem weer aan. ‘Ik snap wel wat je bedoeld’ zeg ik uiteindelijk, als Edward me blijft aankijken. Ik merk dat ondertussen iedereen onze kant op kijkt. Snel ga ik weer een stukje van hem afzitten. Op deze manier is het ook niet zo raar dat Alice dingen gaat denken. Als Edward vraagt of we interessant zijn, gaat iedereen meteen weer verder met zijn eigen gesprek.

Na nog een hele tijd gepraat te hebben over van alles, dooft het vuur steeds meer. ‘Zullen we naar huis gaan?’ vraagt Emmett en streelt de half slapende Rosalie door haar blonde haar. Iedereen stemt in en Jasper helpt Edward nog even om het vuur helemaal uit te maken. ‘Het is maar goed dat we met twee auto’s zijn gegaan, nu we Bella ook naar huis moeten brengen’ Oh juist ja, ik was met Seleen meegereden vanavond. Rosalie hangt moe aan Emmett zijn arm. ‘Gaan jullie maar vast naar huis, ik breng Bella wel.’ Ze knikken en stappen meteen in de andere auto. Ik stap naast Edward in de auto.

‘Dit begint een gewoonte te worden hé, ik die jou naar huis brengt’ zegt Edward als we de weg oprijden. ‘Niet dat ik dat erg vind hoor, het is wel gezellig om je weg te brengen altijd’ grijnst hij naar me. Ik weet nog steeds niet goed wat ik van de hele situatie moet denken. Al snel zijn we weer bij mij thuis. ‘Bedankt voor het wegbrengen. Alweer.’ Hij glimlacht naar me. ‘Graag gedaan, alweer!’ herhaalt hij. Ik glimlach terug en doe de deur van de auto open. ‘Bella, wacht!’ vragend kijk ik hem aan.

‘Wat zou je ervan vinden om morgen iets met zijn tweeën te doen?’