001.

'Please fasten your seatbelts, we're going to land soon.' werd er omgeroepen in het vliegtuig. Ik deed mijn riem weer om en zette mijn iPhone uit. Ik keek naar de man die naast mij zat, Hij was oud, ik denk een jaar of tachtig. Hij glimachte lief naar mij, ik hou van oude mensen. Ze zijn altijd zo beleef en lief. Ik voelde hoe de vliegtuig naar beneden ging en het begon wat te trillen. Ik was vaker in een vliegtuig geweest dus was er wel aan gewend. Ik pakte wel een kauwgompje tegen de druk op mijn oren. Trucje van mijn moeder. Ik moet zeggen dat ik wel benieuwd ben naar Nicole, hoe ze is en of ze op mijn lijkt. Ik wilde altijd al een zus of broer hebben. Het was altijd zo eenzaam thuis. Ik kan het nog steeds niet geloven dat mijn vader al die tijd dit verzwegen had voor mij. Mijn moeder wist het al wel, ik kan me niet voorstellen dat zij er geen moeite mee had. Na zo'n half uur kon ik het vliegtuig uit en liep ik naar de kofferband. Ik zag na ongeveer 5 minuten mijn zwarte koffer en pakte hem van de band. Ik zag de oude man die naast mij zat moeite hebben met zijn koffer eraf tillen. 'Shall I help you sir?' vroeg ik beleefd. 'Oh, that would be very nice, see my back hurts.' de man glimlachte en keek mij dankbaar aan. Ik tilde de koffer van de band en de man vroeg of hij mij kon bedanken door mij op een ijsje te trakteren. 'Oh, no. You don't have to. I just like helping people.' zei ik oprecht. 'I need to go anyways, I'm going to my sister!' 'Oh, well okay. I hope you have a nice stay here in California!' antwoordde man vrolijk. 'Thank you, goodbye!' ik zwaaide en liep weg met mijn koffer. Ik haalde even een latte macchiato bij de starbucks en liep richting de taxis. Ik was nu op LAX, het vliegveld van LA. Mijn vader had gezegd dat Nicole in San Marino zou wonen. Ik riep naar een vrije taxi en mijn koffers werden aangepakt. 'Where do you want to go?' vroeg de taxichauffeur. 'To 2176 Sherwood road, San Marino.' antwoordde ik netjes. De man tikte het adres in op zijn navigatie systeem en ik ging rustig zitten. Ik had geen zin een gesprek te beginnen dus ging ik maar Temple Run op mijn iPhone spelen. Ik mocht dan wel achttien zijn maar ik bleef toch wel een klein kind soms.

Let me know what you think?