32.

Elena Johnson

Zodra Louis de badkamer in was gelopen, stapte ik uit bed en vluchtte naar de woonkamer. De brief lag gelukkig nog gewoon verstopt achter het kussen. Ik streek hem een keer glad en liep weer terug naar de slaapkamer. Ik was vanmorgen opgestaan met een onderbuikgevoel dat er vandaag iets verschrikkelijks zou gebeuren. Louis stond te zingen onder de douche, hij had natuurlijk nergens last van. Ik legde de brief weer onder de stapel spijkerbroeken en kleedde me daarna op mijn gemak aan. Louis kwam de slaapkamer weer inlopen met alleen een handdoek rond zijn middel. Enkele waterdruppels parelden nog op zijn borst. Ik kon niks anders doen dan naar zijn prachtige lijf staren. Louis' lach haalde me uiteindelijk uit mijn gedachten. 'Like it?' Mijn blik ging naar zijn ogen en ik voelde dat ik kleurde. Wat die jongen na vier jaar nog steeds met me kon doen was echt ongelooflijk. Ik knikte en beet zachtjes op mijn lip. Ik moest vandaag bij Louis blijven. Ik moest hem kunnen beschermen. 'Heb jij vandaag iets op de planning staan?' vroeg ik hem toen. Hij knikte. 'We hebben straks een fotoshoot,' zei hij. 'Mag ik mee?' vroeg ik in een opwelling. Louis keek me verbaasd aan. 'En je belangrijke opdracht dan?' Ik was een paar seconden verbaasd, maar wist toen weer wat ik hem gisterenavond had verteld toen ik niet had kunnen slapen. Ik slikte. Nu moest ik wel naar mijn werk. 'Oh, ja,' fluisterde ik met een stem vol teleurstelling en ik liet mijn hoofd hangen. We moesten vandaag allebei apart dingen doen, waardoor we allebei kwetsbaarder werden. 'Maar schatje toch,' fluisterde Louis en hij trok me in zijn armen. Pas nu besefte ik me dat de tranen over mijn wangen stroomden. Louis streelde kalmerend door mijn haren. 'Hey, vanavond ben ik er weer. En je kan me altijd bellen als je me mist,' fluisterde hij zachtjes. Ik knikte. 'Sorry, het zijn de hormonen, denk ik,' was mijn geloofwaardig excuus voor mijn huilbui. Louis drukte een kus op mijn haren en liet me weer los. Ik liep naar de badkamer en deed mijn haren in een vlecht. Ik deed wat make-up op en poetste mijn tanden. Daarna liep ik naar de keuken waar ik de tafel voor mij en Louis dekte. Ik gaf Tommie haar eten en ging aan tafel zitten. Enkele tellen later kwam Louis de woonkamer binnen. Hij nam tegenover me plaats en in stilte begonnen we aan het eten. Toen ik aardig vol zat keek ik op de klok en zag dat het tijd was om te gaan. Ik stond op en liep naar Louis toe. 'Doe je alsjeblieft voorzichtig?' vroeg ik met een brok in mijn keel. Louis keek me aan en ik zag bezorgdheid en verbazing in zijn ogen. 'Dat doe ik toch altijd,' antwoordde hij na een korte stilte. Ik drukte een kus op zijn lippen en verliet toen met pijn in mijn hart het huis. Als hem maar niks overkwam.