December 5, part 1.
Sorry voor het saaie hoofdstukje. Ik weet niet of er vanavond nog eentje komt want ik ga een weekendje weg en probeer zoveel mogelijk vooruit te schrijven, zodat ik wel gewoon elke dat minstens één hoofdstukje kan plaatsen. xoxo
• December 5, part 1 | Charlotte Emelie Jenner
Inmiddels was het woensdag, en in al die tijd had ik nog steeds niks van Harry gehoord. Ik maakte me zorgen, en niet zo'n beetje ook. Oke, hij had het misschien druk met de band. Maar ook al had hij het druk, hij maakte áltijd tijd voor me vrij. Gewoon altijd. Ik bleef me maar afvragen waarom hij niks van zich liet horen. Hij had zelfs geen tweets gestuurd de afgelopen paar dagen. Iets wat bijna onmogelijk was voor zijn doen. Ik zuchtte diep. Niet wetend wat ik nu met de situatie aan moest. Ik kon hem bellen. Ik kon hem smsen. Maar waarom moest het contact van mij komen? Hij was degene die zomaar weg ging. Ik kon bij hem langs gaan. Maar waarschijnlijk was hij toch niet thuis. Ik kon op zijn teken van leven wachten. Maar hoelang zou ik dan überhaupt nog moeten wachten? Misschien was zijn telefoon kapot? Nee, hij heeft ook een laptop en huistelefoon waardoor hij me altijd nog zou kunnen bereiken. Plus zou hij een van de jongens dan wel vragen om me te smsen dat zijn mobiel kapot was. Nee, kapot was zijn mobiel zeker niet. Ik kon de verleiding niet weerstaan en besloot hem te smsen. Ik vergrendelde mijn witte iPhone 4S waarna een foto van mij en Harry te voorschijn kwam. Hij was gemaakt vlak voordat hij op tour ging. Ik had mijn armen strak om zijn nek geslagen en hij had me opgetild en zijn hoofd in mijn nek gedrukt. Warme, zoute tranen welde op in mijn ooghoeken waarna er eentje mijn ooghoek verliet en zich een weg over mijn wang heen rolde. Er volgende er meer en al snel begon ik te huilen. Ik trok mijn benen op en sloeg mijn armen er omheen waarna ik mijn hoofd op mijn knieën liet rusten. Door de tranen heen vergrendelde ik mijn witte iPhone 4S weer waarna ik snel naar berichten ging. Ik drukte op nieuw bericht drukte. 'Hey, alles goed?' Besloot ik simpel te smsen. Verschillende situatie's schoten door mijn hoofd. Wat als Harry wist dat ik verliefd op hem was en hij niet verliefd op mij was waardoor hij niet weet hoe hij zich moet gedragen waardoor hij niks meer van hem laat horen? Of wat als hij na die kus niks meer met me te maken wil hebben omdat hij niks voor mij voelt. En wat als hij juist wel nog vrienden met me wil zijn maar niet weet hoe? Snel schudde ik de vreselijke gedachten weg. Niet aan denken Charlotte. Niet aan denken. Ik stond op van de bank, slofte naar mijn slaapkamer en verwisselde mijn Charlotte's-net-uit-bed-look voor een Charlotte-maak-je-vertoonbaar-look. Ik borstelde even door mijn lange, blonde haren en bond ze in een hoge paardenstaart. Ik deed een beetje mascara en oogpotlood op en besloot dat dat voor vandaag wel genoeg was, aangezien het waarschijnlijk toch weer ging sneeuwen. Ik trok nog snel mijn Uggs en Burberryjas aan waarna ik een dikke wollen sjaal om mijn nek heen wikkelde. Ik griste snel mijn mobiel sleutels en tas mee en besloot dat het me waarschijnlijk wel goed zou doen om even in de buitenlucht te wandelen zodat ik mijn hoofd leeg kon maken. Het park ontwijkend.. De plek waar alle ellende begon.
Inmiddels was het woensdag, en in al die tijd had ik nog steeds niks van Harry gehoord. Ik maakte me zorgen, en niet zo'n beetje ook. Oke, hij had het misschien druk met de band. Maar ook al had hij het druk, hij maakte áltijd tijd voor me vrij. Gewoon altijd. Ik bleef me maar afvragen waarom hij niks van zich liet horen. Hij had zelfs geen tweets gestuurd de afgelopen paar dagen. Iets wat bijna onmogelijk was voor zijn doen. Ik zuchtte diep. Niet wetend wat ik nu met de situatie aan moest. Ik kon hem bellen. Ik kon hem smsen. Maar waarom moest het contact van mij komen? Hij was degene die zomaar weg ging. Ik kon bij hem langs gaan. Maar waarschijnlijk was hij toch niet thuis. Ik kon op zijn teken van leven wachten. Maar hoelang zou ik dan überhaupt nog moeten wachten? Misschien was zijn telefoon kapot? Nee, hij heeft ook een laptop en huistelefoon waardoor hij me altijd nog zou kunnen bereiken. Plus zou hij een van de jongens dan wel vragen om me te smsen dat zijn mobiel kapot was. Nee, kapot was zijn mobiel zeker niet. Ik kon de verleiding niet weerstaan en besloot hem te smsen. Ik vergrendelde mijn witte iPhone 4S waarna een foto van mij en Harry te voorschijn kwam. Hij was gemaakt vlak voordat hij op tour ging. Ik had mijn armen strak om zijn nek geslagen en hij had me opgetild en zijn hoofd in mijn nek gedrukt. Warme, zoute tranen welde op in mijn ooghoeken waarna er eentje mijn ooghoek verliet en zich een weg over mijn wang heen rolde. Er volgende er meer en al snel begon ik te huilen. Ik trok mijn benen op en sloeg mijn armen er omheen waarna ik mijn hoofd op mijn knieën liet rusten. Door de tranen heen vergrendelde ik mijn witte iPhone 4S weer waarna ik snel naar berichten ging. Ik drukte op nieuw bericht drukte. 'Hey, alles goed?' Besloot ik simpel te smsen. Verschillende situatie's schoten door mijn hoofd. Wat als Harry wist dat ik verliefd op hem was en hij niet verliefd op mij was waardoor hij niet weet hoe hij zich moet gedragen waardoor hij niks meer van hem laat horen? Of wat als hij na die kus niks meer met me te maken wil hebben omdat hij niks voor mij voelt. En wat als hij juist wel nog vrienden met me wil zijn maar niet weet hoe? Snel schudde ik de vreselijke gedachten weg. Niet aan denken Charlotte. Niet aan denken. Ik stond op van de bank, slofte naar mijn slaapkamer en verwisselde mijn Charlotte's-net-uit-bed-look voor een Charlotte-maak-je-vertoonbaar-look. Ik borstelde even door mijn lange, blonde haren en bond ze in een hoge paardenstaart. Ik deed een beetje mascara en oogpotlood op en besloot dat dat voor vandaag wel genoeg was, aangezien het waarschijnlijk toch weer ging sneeuwen. Ik trok nog snel mijn Uggs en Burberryjas aan waarna ik een dikke wollen sjaal om mijn nek heen wikkelde. Ik griste snel mijn mobiel sleutels en tas mee en besloot dat het me waarschijnlijk wel goed zou doen om even in de buitenlucht te wandelen zodat ik mijn hoofd leeg kon maken. Het park ontwijkend.. De plek waar alle ellende begon.
Reageer (5)
Een echte vent laat wat van zich horen dus Harry?
1 decennium geledenAah Harry moet wat van zich laten horennnn!!!
1 decennium geledenSnel verder!
Awwh,
1 decennium geledenga snel verder!
.x
So cute en hmm
1 decennium geledensnel verder !
1 decennium geleden