50. Zayn Malik

Zayn pov
Samen met de jongens liep ik naar het podium, via de zaal. We hadden Jazz gezocht, maar ze was al een half uur onvindbaar. Ik liet mijn blik over het podium gaan en zag dat er veel decorstukken omver gestoten waren.
Ik fronste en schudde afkeurend mijn hoofd. Waarom waren die nog niet op de juiste plek gezet? Over vier uur zou de show beginnen, dan moest het podium piekfijn in orde zijn.
Ik herinnerde me dat Jazz het zou controleren, en automatisch begon ik sneller te lopen. Misschien was er iets gebeurd, was ze gevallen, of had ze haar enkel verzwikt met het dansen.
Ik verstijfde midden in mijn stap toen ik een zware mannenstem achter het podium hoorde.
‘Jasmine! Waar ben je, jij vuile slet? Ik zal je hoe dan ook vinden!’
Kippenvel verspreidde zich direct over mijn hele lichaam, en met een angstige blik keek ik naar de jongens.
‘Ik bel de beveiliging.’ Fluisterde Liam.
Louis wees naar een van de boxen, en tot mijn verbazing zag ik daar Jazz’ haar camera staan.
‘Ze is hier geweest.’ Fluisterde Louis.
Ik liep naar de boxen en voelde mijn hart een tel overslaan. Er lag bloed op de grond. De decorstukken waren verplaats, een vreemde mannenstem noemde Jazz, Jasmine en hij zocht haar.
‘Haar vader is hier.’ Zei ik geschokt.
De jongens keken me vreemd aan, ze wisten niet van Jazz’ haar verleden. Ze wisten niet dat ze drie jaar lang mishandeld was geworden.
Ik snapte nu pas waarom Jazz zo nerveus was geweest in het vliegtuig naar hier. Zo dicht bij Seattle, zo dicht bij haar vader.
Ik werd misselijk van zorgen en ik keek met een ruk op toen ik de man weer hoorde schreeuwen.
Zonder na te denken sprintte ik van het podium af en ik keek in elke kamer of ik Jazz ergens zag.
‘Heb je je weer in een kast verstopt? Zoals je altijd deed?’ Een hatelijke lach liet mijn bloed koken en ik rende terug naar onze kleedkamer.
Ik draaide de deur op slot en opende zo snel mogelijk de kledingkast in de hoek.
Een zacht gejammer welde op en ik zag Jazz ineengedoken op de bodem van de kast zitten. Ze had haar knieën opgetrokken en had haar hoofd verstopt onder haar armen.
‘Jazz, ssht. Ik ben het maar. Ik kom je helpen.’ Fluisterde ik.
Ze snikte luid en ze trilde toen haar vader weer schreeuwde.
‘Kom op Jazz, we moeten hier weg. We moeten-’ Ik hapte naar adem toen ze haar gezicht ophief. Ze had een blauw oog, een snee op hoor voorhoofd en op haar wang, en overal zag je kleine bloeduitstortingen. Haar armen zaten onder de krassen en ik zag bloedsporen van haar lip naar haar kin lopen.
‘We moeten naar een dokter.’ Zei ik geschrokken.
Jazz schudde haar hoofd en kroop als een geslagen hond uit de kast.
‘Dat is niet nodig.’ Kraste ze.
Ik tilde haar voorzichtig overeind en sloeg mijn armen om haar heen. Ze reageerde niet, ze dook alleen maar verder in elkaar.
‘Ik doe je geen pijn, rustig maar. Je vader kan je niets meer doen.’ Fluisterde ik.
Jazz snikte en knikte toen. Haar vingers streken over haar hoofd en ze trok een pijnlijk gezicht.
‘Ik had je nooit alleen moeten laten.’ Zei ik terwijl ik zachtjes over haar rug wreef.
Ik ging op een van de banken in de kamer zitten en trok haar bij me op schoot.
‘De beveiliging is achter hem aan. Hij zal hiervoor boeten, Jazz.’
Een gerammel aan de deurknop liet ons beiden verstijven, en ik sloeg mijn armen stevig om Jazz heen.
‘Dus hier zit je! Ik zal je wel krijgen jij vuile-’
Jazz trilde even en keek me met bange ogen aan. Ze maakte zich los uit mijn armen en stond behoedzaam op.
Toen het gerammel aan de deur erger werd hoorde ik haar diep zuchten, en enkele secondes later lag haar bewusteloze lichaam weer in mijn armen.

64x gelezen en dan maar 2/3 reacties? Vergeef me als ik 'zeur', maar ik zou graag willen dat wat meer mensen reageren.. Zo weet ik hoe jullie erover denken en of het verhaal nog leuk is; ik post dit verhaal niet voor mij;..