47. Zayn Malik

Zayn pov.
Samen met de jongens zat ik bij Channel 4, een grote TV zender die ons vandaag zou gaan interviewen. Ik wist wat eraan zat te komen, en ik wiebelde nerveus heen en weer.
‘Zit toch een stil! Ik word helemaal gek van je.’ Zei Liam lachend.
Ik grijnsde schuldbewust en beet op mijn lip. Dit was het eerste echte interview sinds ik Jazz had gekust op het podium, voor de ogen van duizenden gillende meisjes.
Ik had veel commentaar gekregen van enkele fans, maar als Jazz zich er groot onder kon houden, dan kon ik dat ook.
Ik had er zelf voor gekozen om het op die manier openbaar te maken, en nu moest ik er mee leven ook. Ik had duidelijk gemaakt dat ik van Jazz hield, en dat het me niets uitmaakte wat anderen daar van zouden vinden.
‘Vijf, vier, drie, twee, één!’ Riep een van de cameramannen.
Automatisch zette ik een grijns op mijn gezicht en ik hoorde hoe het kleine publiek dat aanwezig was juichte.
‘Welkom bij dit exclusieve One Direction interview! Ik ben Stef Flammeck, en dit is de wereldwijd bekende groep One Direction!’ Riep de presentator vrolijk.
Toen het applaus weggestorven was keek Stef ons grijnzend aan.
‘Zo jongens, geen last van een jetlag?’
We schudden onze hoofden. Jetlags waren niet meer zo vreemd voor ons. Door al het reizen dat we altijd deden waren we gewend geraakt aan de vermoeidheid. We sliepen ook meestal veel tijdens de vluchten. In het begin was het leuk geweest om tientallen films te kijken, gemasseerd te worden of gewoon lol te hebben, maar nu lagen we vaker allemaal te slapen dan iets anders.
‘Vanavond is jullie tweede concert van dit jaar, hebben jullie er zin in?’
‘Heel erg, we zijn nog nooit in Bellevue geweest, maar ik weet zeker dat het geweldig wordt.’ Grijnsde Louis.
Stef knikte enthousiast en vroeg een tijdje door over onze nieuwe nummers en hoe ons nieuwe album zou worden.
‘Maar nu ga ik over naar het onderwerp wat iedereen wilt horen. Zayn en Jazz! Of zoals de fans het noemen, Jayn!’
Ik grinnikte opgelaten en greep in mijn nervositeit naar het glas water op het tafeltje.
‘Wat vond ze ervan dat je haar midden op het podium kuste?’
Ik nam een grote slok water en verslikte me half door de opgewekte blikken van de jongens naast me.
‘Ik denk wel fijn?’ Opperde ik.
De jongens gierden het uit en Harry schudde dramatisch zijn hoofd.
‘Dat hoop ik ook voor je, maar vertel eens! Zijn jullie nu een stel?’
Ik haalde ongemakkelijk mijn schouders op en grijnsde even toen het publiek medelevende geluiden maakte.
‘Ik denk het wel.’ Zei ik met een klein glimlachje.
‘Vertel eens hoe het zo is gekomen!’ Stef ging gespeeld hysterisch doen en we grinnikten.
‘Nou, ik was toen een avondje met Niall op stap in London, en toen zag ik Jazz binnen komen. Ze was er met een grote groep vrienden en ze ging dansen. Zoiets had ik nog nooit gezien, en ik sprak haar aan toen ze aan de bar ging staan.’ Ik wierp een verlegen blik op de camera’s en haalde even diep adem.
‘En toen liep hij tegen een raam op!’ Riep Louis met zijn hoge stem uit.
Het publiek gierde het uit en ik stompte Louis grinnikend tegen zijn arm.
‘Is dat waar?’ Vroeg Stef grijnzend.
‘Ja.’ Zei ik met tegenzin. ‘Maar zo heb ik haar wel leren kennen. Ze kon Liam ook al van het sporten, en daarna zijn we naar een dansshow van haar gegaan. Sindsdien is ze onze choreograaf.’ Zei ik schouderophalend.
‘Ik ben in ieder geval heel blij voor jullie! Waar is de lieftallige Jazz vandaag?’
‘Ze is nog even het podium na aan het kijken en wilt straks nog trainen.’ Zei Harry toen ik mijn blik even afwendde.
‘Nou jongens, ik wens jullie heel veel succes vanavond! Bedankt voor het komen!’
Stef mompelde nog een afscheidsgroet tegen de camera’s en we liepen zwaaiend naar backstage. Ik had het overleefd.

Er komt natuurlijk nog wat drama voor het einde; so stay tuned!