44. Jazz Mayden

Jazz pov
Het was de avond van het eerste concert van de jongens, de avond waar we al wekenlang voor oefenden.
Ik zat bij de jongens in de kleedkamer en voelde Zayns arm om mijn middel heen.
‘Ik ben nerveus.’ Zei Harry.
‘Het komt wel goed. Zodra je dat podium opstapt zijn je zenuwen vanzelf verdwenen.’ Zei ik zacht.
Harry knikte even en speelde wat mijn zijn telefoon.
‘Je blijft toch wel kijken, of niet?’ Vroeg Zayn naast me.
‘Natuurlijk, ik wil naar jullie kijken. En ik kan zo bepalen of de choreo goed is.’ Zei ik.
De jongens grinnikten en Louis sprong overeind.
‘Ik heb er zin in!’ Gilde hij. Hij greep mijn tas en begon enthousiast spullen op mijn schoot te gooien.
‘Louis!’ Riep ik lachend uit terwijl hij er met mijn sleutelbos vandoor ging.
‘Dit is mijn geluksamulet! Ik heb het nóóóódig!’ Gilde hij uit.
Ik zuchtte diep en pakte mijn tas op.
‘Fijn, als het je helpt mag je hem bij je houden.’ Zei ik toegevend.
Louis kirde en hing de sleutelbos aan zijn broek.
‘Charming, staat je goed.’ Zei ik sarcastisch.
Louis knikte hevig en wierp een blik op de klok.
‘Kom op, we moeten gaan.’
Ik omhelsde ze een voor een en gaf Zayn een kus.
‘Succes, ik sta aan de zijkant.’
De jongens renden naar het podium en het gegil van het publiek teisterde mijn oren.
Ik ging aan de zijkant op een van de boxen zitten en keek toe hoe de jongens enthousiast het publiek begroetten.
Na enkele vriendelijke openingszinnen begon de band te spelen en de jongens begonnen met hun optreden.
Trots keek ik toe hoe de simpele choreografie perfect aansloot op de muziek en hoe de jongens het hele lied bewogen.
Het concert duurde enkele uren, maar het verveelde me geen seconde. Ik genoot van elke noot die de jongens zongen en elke opmerking die ze maakten.
Toen het concert bijna ten einde liep gingen de jongens op een van de hoge kasten ter decoratie zitten en keken glimlachend naar de zaal.
‘We’ve got another surprise for you.’ Zei Harry op een geheimzinnige toon.
‘You all remember Jazz, don’t you?’ Vroeg Louis vrolijk.
Het publiek gilde, en ik keek met grote ogen naar de vijf jongens die me geboden naar het podium te komen.
Toen het publiek luid mijn naam begon te schreeuwen kwam ik behoedzaam het podium oplopen.
‘Hello, lovely lady.’ Zei Louis met zijn hoge stem.
Ik grinnikte even en zwaaide vriendelijk naar het publiek.
‘Earlier, when we were backstage, I stole Jazz’ keys. I told her it’d be my lucky charm, but I admit I lied to you, my dear friend.’ Wende hij zich tot mij.
Ik vernauwde mijn ogen tot spleetjes en voelde hoe Niall zijn microfoon in mijn handen duwde.
‘So why did you take my keys?’ Vroeg ik.
‘Because I needed your memory stick with all your music. We’ve practiced some dances ourselves, and we wanted to show them to you.’ Zei Louis op een bekakte toon.
Ik grijnsde en hoorde hoe het publiek uit hun dak ging.
‘But, if you want to see us dancing, you should show the lovely people out here your dancing.’ Bemoeide Liam zich ermee.
Ik zuchtte en kantelde mijn hoofd terwijl ik mijn armen over elkaar heen sloeg.
‘Do you want to see us dance?’ Schreeuwde Harry.
Het publiek gilde en joelde en sprong op en neer. Ik grijnsde even, maar trok mijn gezicht in de plooi toen Harry zich naar mijn richtte.
‘And do you also think that Jazz should show us her wicked moves?’
Weer kwam er een orkaan van geluid vanuit de zaal en ik stak mijn handen in de lucht.
‘Okay! You convinced me, let’s dance.’

Ik heb de tekst van iedereen hier even Engels gemaakt; omdat Nederlands niet zo leuk klonk erbij haha:p als er foutjes in staan hoor ik dat graag:)