42. Jazz Mayden

Jazz pov
Met een bonzend hart schoot ik overeind terwijl ik wild om me heen keek.
‘Jazz?’ Murmelde Zayn naast me.
Ik legde geschrokken mijn hand op mijn hart en probeerde rustig adem te halen.
‘Jazz?’ Vroeg Zayn nu een beetje ongerust. Hij kwam overeind en wreef voorzichtig met zijn hand over mijn rug.
Ik voelde hoe mijn lichaam verstijfde bij die aanraking, en behoedzaam haalde Zayn zijn hand weg.
‘Had je een nachtmerrie?’ Vroeg hij zacht.
De jongens om ons heen sliepen nog, en ik stond zo voorzichtig mogelijk op om naar de keuken te lopen.
Terwijl ik in de kast zocht naar een groot glas kwam Zayn de keuken binnenlopen.
‘Het is niets, echt niet.’ Mompelde ik zacht.
Zayn klakte even met zijn tong en pakte het glas van me over om het te vullen met kraanwater.
‘Lieverd, je tril helemaal en je bent lijkbleek. Bovendien huil je, er is duidelijk iets aan de hand.’ Hij gaf me het glas water en sloeg een jasje, wat op de tafel in de keuken had gelegen, om mijn schouders heen.
Een beetje verward wreef ik met mijn vingers over mijn wang en voelde inderdaad de tranen erop spatten.
‘Ik had een nare droom.’ Mompelde ik onwillig.
Ik wilde Zayn niet vertellen dat ik had gedroomd over mijn vader. Ik wilde niet dat hij wist dat ik elke blauwe plek die hij me sloeg had gevoeld en geen kik had durven geven. Ik wilde niet dat hij wist dat ik nog altijd gekweld werd door de herinneringen aan mijn vader.
Zayn leek te beseffen dat ik het er niet over wilde hebben en trok me voorzichtig naar hem toe. Ik liet het toe en stond enkele tellen later tegen zijn warme lichaam aangeleund.
‘Stil maar, je hoeft niet meer te huilen.’ Fluisterde Zayn, en hij drukte een kus op mijn voorhoofd.
Ik ademde diep in en blies langzaam de lucht weer uit. Het kalmeerde me, en ik kreeg zelfs een waterig glimlachje gepresteerd toen ik Zayn zijn blik ontmoette.
Hij streek teder met zijn duimen over mijn wangen en trok een mondhoek omhoog.
‘Wil je nog even gaan liggen?’ Vroeg hij zacht.
Ik haalde mijn schouders op en liep samen met hem terug naar de open plek tussen de slapende jongens. Ik wierp een blik op ze en glimlachte even. Niall sliep met zijn twee handen onder zijn rechteroor gevouwen, Louis had zijn mond een beetje open staan, Liam lag languit op zijn buik te slapen en Harry lag opgekruld als een kindje.
Samen met Zayn wurmde ik me weer in de slaapzak en ik krulde me tegen hem op.
‘Je hoeft niet bang te zijn voor wat dan ook. Je bent bij ons, je bent veilig.’ Murmelde Zayn.
Ik glimlachte en drukte mijn lippen even tegen zijn sleutelbeen, het eerste stukje huid dat ik kon beroeren met mijn mond.
Zayn krulde zijn armen om mijn middel en hij zuchtte tevreden.
‘Jazz?’
Ik hief mijn hoofd van zijn borst en keek hem vragend aan.
‘Is het goed als.. Ik bedoel, zou je het goed vinden..’ Hij slikte en beet nerveus op zijn lip.
‘Wat is er?’ Vroeg ik zacht terwijl ik met mijn vingers langs zijn hals streelde.
‘Mag ik je.. Nee, ik bedoel.. Wil je mijn vriendin zijn? Officieel?’ Stotterde hij.
Zijn aandoenlijke gestamel liet geen enkele twijfel in mijn hoofd toe, en met een brede glimlach knikte ik.
‘Graag.’ Fluisterde ik.
Ik richtte me op en kuste hem zacht op zijn lippen. Hij trok me stevig tegen zich aan en ik voelde hoe zijn tong langs mijn onderlip streek.
Ik verloor mezelf in onze kus en brak deze pas af toen Niall naast me een wilde beweging in zijn slaap maakte.
‘Laten we nog maar even slapen tot de rest wakker wordt.’ Zei Zayn met een glimlach.
Hij drukte nog een laatste kus op mijn lippen en na een tijdje luisterde ik gelukzalig naar zijn regelmatige ademhaling.