Chapter 2

‘’Let’s go for a walk, and see if there’s something to do here,’’ stelt mijn moeder voor.
‘’Mom, I still have a jetlag,’’ antwoord ik, met een betreurd gezicht.
‘’Harry, it will get beter, believe me.’’
Antwerpen is echt een leuke stad, veel kleine winkeltjes en cafétjes. Ik mocht van mij moeder wat rondlopen en binnen twee uur spraen we af aan het hotel. Ik wilde net een winkeltje binnengaan om een –shirt te kopen met ‘I ♥ Belgium’ toen ik een beetje te gehaast wandelde richting het winkeltje, deed ik per ongeluk voetje lap bij een meisje van mijn leeftijd. Ze viel hard tegen de grond, en haar bril vloog van haar neus recht tegen de stoep. Ik hielp haar recht, en vroeg of alles ok was met haar: ‘’I’m so sorry! Are you okey?’’
Toen ik zag dat er opeens bloed uit haar neus drupte, gaf ik haar een zakdoek, iets wat ik altijd op zak had.
‘’Oh danku!’’ zei het meisje en pakte mijn papieren zakdoek aan.
‘’Excuse me, I’m from England...’’ antwoorde ik bescheiden.
‘’Oh, thank you! What are you doing here in Belgium?’’ vroeg het meisje terwijl ze nog altijd de zakdoek tegen neus had gedrukt.
‘’I’m here on a familyholiday. What’s your name?’’
‘’My name is Sydney. Who are you?’’ vroeg de het meisje met de blonde haren.
‘’I’m Harry! So, do live far from here?’’ vroeg ik aan Sydney.
‘’Yes, I live in a house in a village not far from here with my little sister, Janne.’’ antwoorde hij op mijn vraag.
‘’Wel, I’m sorry about your nose and glasses, are you going to be fine?’’ vroeg ik bezorgd, ik had tenslotte haar neus half verminkt en door mij was haar bril kapot.
‘’Yeah, but my glasses are broke. I’ll have to buy some new.’’
‘’I’ll pay you back, I promise, if you just give me you number.’’
Toen ze haar nummer gaf, namen we afscheid en ging ik het winkeltje binnen waar ik oorspronkelijk binnen ging gaan en kocht de t-shirt. Toen ik nog een paar winkels was binnengegaan en wat had gekocht, besloot ik om terug naar het hotel te gaan.

‘’Perfect timing, Harry!’’ zei Gemma enthousiast. We gingen samen het hotel binnen en namen de lift naar de derde verdieping.
We gingen door de gangen en toen we onze hotelkamer binnen gingen plofte ik driect neer op mij bed. Mijn benen deden zeer, ik was moe en het enige waar ik nu aan dacht was: slapen.
Het laatste wat ik zag voor ik mij in een diepe slaap begaf, was dat het ondertussen zeven uur was, en al is dit niet zo laat, ik was doodmoe.