067.

Gespannen zit ik voor de tv te wachten, de jongens hebben meteen gebeld na het smsje van Eleanor en staan nu op de speaker. Als zij ophangen weten wij meteen dat we de tv aan kunnen zetten. Het kussen dat ik op mijn schoot heb liggen knijp ik fijn zodra Eleanor de tv aan zet.
“Het zijn de jongens maar” probeert ze me gerust te stellen en pakt mijn hand stevig vast. Een voor een komen de jongens in beeld gelopen, ze zien er gelukkig uit en hebben er zo te zien allemaal zin in.
“De presentator is een hele grappige man. Dit wordt sowieso een leuk interview” fluistert Eleanor nog een keer ter geruststelling terwijl de jongens gaan zitten. De man begint heel druk te praten. Langzaam begin ik te ontspannen als ik merk dat er echt niks ergs kan gebeuren. Het is bijna alsof de jongens hier in de kamer zitten.

Een glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik zie hoe de jongens zitten te stralen op de bank. Het is een beetje krap maar het past allemaal net. De interviewer zit druk te praten en te bewegen maar mijn ogen blijven gericht op de vijf jongens op de bank. Onbewust leun ik een beetje naar voren om ze zo nog beter te kunnen zien. Ik ben zo geconcentreerd aan het kijken en luisteren dat ik van schrik weer naar achteren schiet als Eleanor keihard begint te lachen om een grapje van Louis. Mijn hersenen draaien overuren om alles in me op te nemen en te verwerken. Elke kleine beweging, elk geluidje neem ik goed in me op zodat ik weg kan rennen zodra er ook maar iets gebeurd dat ik niet aan kan of niet wil zien. Zo ontspannen als ik was toen de uitzending net was begonnen, zo gespannen zit ik nu weer op de bank. De vreselijkste dingen gebeuren op de momenten dat je niet oplet, dus ik moet mijn aandacht erbij houden zodat ik rampen kan voorkomen.

"Dus, ik heb begrepen dat jullie een gast in huis hebben?" Begint de interviewer waardoor ik meteen kaarsrecht op de bank zit. De jongens wisselen onderling blikken uit, niet wetend hoe ze moeten reageren.
"Iedereen wil meer weten over deze jongedame. Isa heet ze toch?" Twijfelend zit ik op de bank, moet ik blijven zitten en aanhoren waar dit naartoe gaat of kan ik beter weg gaan. Eleanor pakt mijn arm voorzichtig vast als teken dat ik moet blijven zitten.
"Het heeft geen zin om te ontkennen dat Isa inderdaad tijdelijk bij ons woont" zegt Liam uiteindelijk twijfelend. De man wordt meteen enthousiast, hij heeft als eerste officieel een bevestiging gekregen van mijn verblijf hier.
"Ik heb een paar filmpjes gezien, en als het waar is dat ze jullie helpt met schrijven ben ik benieuwd hoe dat gaat uitpakken" zegt hij voordat er een compilatie filmpje van mij in het beeld verschijnt. De liedjes die ik heb gecoverd op YouTube, alleen en samen met Sjoerd. Wanhopig snak ik naar adem bij het zien van mijn broer, foto's ben ik ondertussen enigszins gewend maar bewegende beelden niet, vooral bewegende beelden niet.
"Wow" fluistert Eleanor naast me die me in een omhelzing heeft getrokken. De jongens komen weer ik beeld, ze zijn duidelijk overdonderd en paniek is in hun ogen te zien.
"Dus vertel eens meer over dit meisje, gaan jullie samenwerken? Heeft ze stiekem een relatie met een van jullie?" Hij begint duidelijk te zoeken naar sappige roddels.
"Isa is een goede vriendin van ons allemaal. Ze woont nu tijdelijk bij ons omdat ze haar voet heeft gebroken. Het gaat naar omstandigheden goed met haar. Meer informatie over haar geven we niet. We zijn hier om over onze band aan het praten en niet over onze vrienden" Harry's hese stem vult de kamer. Zijn stem trilt en als ik niet bezig zou zijn met mijzelf bij elkaar houden zou ik zien dat er tranen in zijn ogen staan.
"Oh boy" mompelt Eleanor en zet snel de tv uit. Ik kruip uit haar omhelzing en strompel naar het balkon waar ik me verward in een stoel laat zakken.