December 4, part 1.

• December 4, part 1 | Charlotte Emelie Jenner
Paraderend op mijn torenhoge hakken liep ik door de sneeuw. Iets wat niet totaal vlekkeloos en gemakkelijk verliep. Maar ik kon niet anders, ik had haast. Ik had om 2 uur in de middag afgesproken bij Starbucks met Demy. Maar inmiddels was het al 10 over 2. Ook al wist ze dat ik geen held was in klokkijken en op tijd komen. Het was gewoon iets wat me echt áltijd overkwam. Altijd kwam er wel iets tussen, altijd gebeurde er wel weer iets waardoor ik te laat was. Toen ik eindelijk de deur van Starbucks had bereikt zonder te vallen zag ik Demy al voor het raam zitten. Ik begroette haar vlug met een knuffel waarna ik mijn jas uit trok, mijn sjaal af deed en me uitgeput tegenover haar naar liet zakken. Stomme, slechte conditie. "Sorry Deem.." Mompelde ik uitgeput. "Alsof ik het niet gewent was." Knipoogde ze me toe. "Maar goed, ik heb al warme chocomel voor je dus wat moest je me zo dringend vertellen..?" Ik sloeg mijn handen om de warme, dampende beker met het bekende Starbucks logo en begon toen aan mijn verhaal. "Harry en ik hebben gekust." Fluisterde ik zo zacht dat Demy het amper kon horen. "Jullie hebben wat?!" Gilde ze door Starbucks heen. Verschillende mensen keken geïrriteerd maar ook nieuwschierig onze kant op. Demy wuifde het weg en keek me toen weer strak aan. "Vertel." Beval ze. "Nou, hij had een verassing voor me en het was een slee en we zouden dus gaan sleeen en toen duwde hij me op de grond en ik trok hem mee en toen viel hij boven op me en toen drukte hij zijn lippen op de mijne." Vatte ik kort samen. Demy's ogen werden groot. "En toen?" Drong ze aan, zodat ik verder zou vertellen. "Toen hij doorkreeg wat hij aan het doen was rolde hij snel van me af en zei dat hij moest gaan, waarna hij me in de koude sneeuw liggend achterliet." Fluisterde ik weer. Demy's blik zakte van enorm vrolijk naar teleurgesteld. "Oh." Mompelde ze. "Hoe voelde het?" Vroeg ze me. "Gewoon geweldig. Alsof ik in de hemel terecht kwam, duizenden vlindertjes ontploften in mijn buik. Ik had nooit verwacht dat het echt zou gebeuren Deem. Laatst op de bank bij mij thuis hadden we ook al zo'n moment die je hebt voordat je iemand zoent. Die blik in iemand ogen, hoofden die dichterbij komen. En hij drukt altijd kusjes op mijn mond hoek. Maar een kusje op mijn mond had ik nooit verwacht." Demy knikte begrijpend. "Ik ben zo blij voor je." Glimlachte ze enthousiast. "Ja maar ik maak me zorgen Deem, sinds gister middag heb ik niks meer van hem gehoord. Normaal belt hij altijd. Of hij smst. Soms komt hij zelfs zomaar langs. Maar nu gewoon helemaal niks. Zelfs geen een tweet op zijn twitter. Ik maak me echt zorgen.. Straks heb ik de vriendschap verpest." Mompel ik. "Maar hij was degene die zijn lippen op die van jou drukte." Ging Demy tegen me in. "Dan hebben we onze vriendschap dus beide verpest." "Jullie vriendschap is niet verpest, jullie hebben gewoon even een dipje." Sprak Demy me bemoedigend toe. "Een dipje waar we zeker nooit meer uitkomen." "Zegt degene die altijd overal het positieve van in ziet." "Harry haalt al het positieve uit mij." Mompelde ik. "Je bent hopeloos Char, echt hopeloos." "Hopeloos verliefd op mijn beste vriend ja." "Het komt wel goed Char, het komt wel goed." Bemoedigend sprak Demy me de woorden toe. De woorden waar ik tot nu toe niks van geloofde..