``162``

Gapend lig ik op bed en rek me uit. We waren nu al een paar weken verder en de verveling begon nu toe te slaan. Dean en Sam waren allebei bezig met nieuwe zaken te zoeken maar we waren nog niet verder gekomen. Het bekende deuntje van mijn mobiel rukt me uit mijn verveling. Dean en Sam kijken me allebei verbaast aan als ik mijn mobiel aan het zoeken ben. ‘waar is hij?’ Dean grinnikt en houd mijn mobiel in zijn hand. Met een woedend gebaar grijp ik naar mijn mobiel. Dean schud zijn hoofd en houd hem boven zijn hoofd. Voor een moment schiet er iets door me hoofd om mijn mobiel te pakken. Dean grijnst breed naar me. ‘wat krijg ik ervoor terug?’ ik kijk naar het bed en dan naar Dean. ‘je krijgt mij’ Dean laat mijn mobiel langzaam zakken en ik gris hem uit zijn hand. Net op het laatste moment neem ik op. ‘met Alex?’ mijn gezicht vertrekt gelijk en ik hang op. ‘we moeten Nu gaan!’
‘hoe wacht eens even, en ik dan?’ voor dat Dean mijn gezicht kan zien plant ik mijn knie al in zijn kruis. Hij kreunt hard en valt op de grond. ‘nu mee komen jullie’ ik pak mijn tas en ren naar buiten. Snel check ik uit en wacht ongeduldig tot de jongens bij de auto zijn. Ik was al ingestapt en Dean komt naast me zitten. ‘hoe kom je aan mijn sleutels?’ ik negeer hem en gelijk als Sam zit scheur ik de weg op.

‘Alex vertel nou wat er is? Heeft je vriendje gebeld?’ Dean grinnikt even. En ik zie het amusement in zijn ogen. Verwoed negeer ik hem. ‘kom op Alex, vertel het nou!’ zeurt Dean door. Hard bijt ik op mijn tong om Dean te blijven negeren. Totdat Dean nog eens grinnikt en zijn hand op die van mij legt. ‘als je wilt, kan ik je wel troosten dat hij je heeft verlaten hoor’ dan is het genoeg. Ik stuur de impala scherp naar de kant waardoor ik een andere auto af snij. Ik draai me woest naar Dean om en haal zo hard uit dat ik hem een bloedneus sla. ‘bek dicht!’ schreeuw ik uit. Sam kijkt met open mond naar Dean die verbaast zijn neus vast houd.