My big house
Soms heb ik het gevoel dat niemand mij serieus neemt en dat ze denken dat ik nog een klein kind ben. Vaak vragen ze of ze kunnen helpen ook al kan ik alles zelf. Zo was mijn leven voordat ik ging verhuizen en de jongen van mijn dromen ontmoette. Alles werd anders en ik zou de mensen van wie ik hield nooit meer terug zien. Het was alleen hij en ik en niemand anders.
Even voorstellen
Mijn naam is May White en ik ben 16 jaar. Sinds kort ben ik verhuisd naar seattle en moest mijn oude leventje achterlaten. Niet dat ik het erg vond. Ik vond het heerlijk om te verhuizen. Een nieuwe leven zoals ik het wilde. Veel vrienden had ik niet eigenlijk geen. Dus hoefde ik ook van niemand afscheid te nemen. Als meer over mij wilt weten en waarom mij leven zo veranderde moet je mijn verhaal lezen.
Deel 1
Snel stapte ik uit de auto en bekeek het huis van de buitenkant. Het was in een woord perfect, ik pakte de sleutel en rende naar de voordeur. Ik deed de deur open en ik kon niet geloven dat ik hier ging wonen. Ik vroeg me af of ik hier ooit de weg zou vinden want het was enorm groot. Mijn ouders waren ook binnengekomen en vonden mijn reactie erg grappig.
Lieverd!
je vader heeft een bespreking en wij zijn maandag weer terug. Veel plezier op je eerste schooldag.
liefs je moeder.
Zuchtend ging ik een stoel zitten en veegde een traan weg. Mijn ouders waren altijd weg en ik bleef altijd alleen achter. Ik maakte wat te eten en ging in de woonkamer op de bank zitten. De tv bedekte de hele muur en we hadden meer als 100 kanalen uit verschillende landen. Uiteindelijk viel ik op de bank in slaap.
Er zijn nog geen reacties.