``161``

‘Mia, voordat ik je niet meer zie’ ik ben even stil en kijk om me heen. Ik was altijd al slecht geweest om mijn excuses aan te bieden en dan vooral aan een meisje. ‘het spijt me’ ik ben lang stil. ‘ik had naar je moeten luisteren, ik ben het alleen niet gewend om met een andere vrouw te jagen. En ik heb ook nog nooit gehad dat mijn instinct me in de steek liet.’ Mia grinnikt even en pakt mijn arm vast. ‘ben je gek. Ik kan me goed voorstellen, dat het anders is. Dean heeft me vertelt hoe het met je moeder zat en dat je sindsdien bij hun bent. Het is niet erg om soms wat te doen en te laten zien dat je vrouw bent’ ik begin te lachen en ze trekt me in een omhelzing. ‘en weet je wat ik al helemaal geweldig vind’ ze laat me los en ik zie een lichte blos op haar wangen. ‘dat je, je niet door de jongens laat beïnvloeden in verband met je…’ ze is even stil en zoekt duidelijk naar het goede woord. ‘je bedoelt dat ik nog niets met een van de jongens heb gedaan wat jij wel met Dean hebt gedaan’ gelijk is Mia zo rood als een tomaat. ‘hoe weet je dat?!’ ik begin te lachen. ‘de trickster vertelde het me’ nu begint te ook te lachen. ‘hier is mijn nummer, voor als je het ooit nodig hebt. Voor een jacht, of voor als je een vriendin nodig hebt’ ze omhelsd me nog een keer en loopt terug naar haar kamer. Sam komt net naar buiten met zijn spullen. ‘Sam… we moeten nog eventjes blijven’ hij kijkt me verward aan. ‘ik denk dat Mia en Dean een paar uur nodig hebben om afscheid te nemen’ zeg ik dan met een knipoog. Sam schudt lachend zijn hoofd. ‘ik wil niet eens weten wat ze dan doen’

‘dus als we het nu doen, ben je er dan wel met je gedachten bij?’ vraagt Dean met een brede glimlach. Mia pakt zijn heupen vast en grijnst. ‘als jij dat ook maar bent’ Dean stapt naar achter en trekt Mia mee op het bed. ‘ik zou nergens anders aan kunnen denken’ gelijk zijn ze verwikkelt in een heftige strijd van handen, armen, lippen en hun tong.