Hoofdstuk 20

Waar blijven ze nou?
Ik sta bij de hemelpoort te wachten.
Eva zou me toch kunnen ophalen?
Een stevige wind vliegt voorbij.
Door die wind vliegen er een stel blaadjes langs me.
Ik wordt moe van het wachten.

'Anika? We komen je ophalen. Blijf kalm! Als je je opeens heel raar voelt, normaal blijven doen!!!' Eva seint dwars door mijn hoofd heen.
'Oke!' Ik knik.
Maar dat ziet ze vast toch niet.
Een flits schiet langs me.
Ik voel me vrij.
Ik ga weer terug.


Mijn ouders waren er niet.
Ik had er niet in moeten geloven.
Nera had gelijk.
Het was gewoon een duivelse streek.




Even later sta ik op de grond.
Yesss. Denk ik.
Denise omhelst me en Eva zakt neer.
Het had haar veel energie gekost.
Elodie staat erbij.
Ze kijkt trots naar Eva.
"Je hebt je kracht goed leren beheersen." zegt ze.
Het is tijd om te gaan he? Denk ik.
We staan bij de zuil.
Geen wonder dat ik zo lang heb gewacht.
We omhelzen Elodie allemaal.
Wanneer ik haar omhels vraag ik: "Ben jij de Spreker?" Aan haar reactie merkte ik een ja.
Ik barst in huilen uit.
Ik wil Elodie vaker zien.
We raken de zuil aan en komen in de tussenzone terecht.