Chapter Four.

Foto bij Chapter Four.

Sorry sorry sorry dat ik al heel lang niet geschreven heb :$ Hier weer een stukje en zal proberen wat vaker te schrijvenxx

From ; lottielovezyou@gmail.com
To : zoëknowitall@gmail.com
Subject: RE: RE: ik haat het ...'
'Ik haat het als meisjes zichzelf stom/lelijk of wat dan ook noemen, Het is gewoon NIET zo! Iedereen is perfect op zij/haar manier! xx L. '
Dan haat je mij zeker ook? Ik vind mezelf namelijk ook lelijk ;$
Waarom vind je jezelf lelijk? Ik durf te wedden dat je niet lelijk bent! You don't know your beautifull!
Iedereen is mooi, niemand is lelijk, zelfs de grootste nurds van school kunnen en zijn mooi op hun manier ,
Waarom vind iedereen het toch zo moeilijk om in te zien dat schoonheid van binnen zit en een beetje van buiten?
Dat iedereen mooi is en lelijk niet bestaat? Ik kan daar zo niet tegen ,, vergeet nooit Your Amazing Just The Way You Are xx Lottie


Tevreden keek ik naar het beeldscherm. Duidelijker kon je toch niet zijn? Ik drukte op verzenden en sloot toen af. Diep in gedachte begon ik te staren naar het plafond. Waarom vonden mensen het toch zo moeilijk om in te zien dat ze niet lelijk zijn? Dat iedereen mooi is ? Was dat dan echt zo moeilijk?
Lou vertelde mij al vanaf kleins af aan dat ik niemand mij ooit mocht wijs maken dat iemand lelijk is en dat ik dat ook nooit tegen iemand mocht zeggen cause Some words Cut like knifes.
Straks vind die Zoë haar zelf echt heel lelijk en haat ze haar zelf? Wat doe ik dan? Moet ik eigenlijk wel contact met haar blijven houden? Zou ik dat wel doen??
Tientallen vragen dwarrelde rond in mijn hoofd. Ik schudde even heen en weer en keek toen weer naar het plafond. Ik denk toch echt dat ik met haar moet blijven praten. Ik ga ervoor zorgen dat ook zij haarzelf waardeert zoals ze is. Ik ga haar helpen, dat staat vast! Vastbesloten stond ik op en liep ik naar de spiegel, ik bestudeerde mezelf aandachtig.
Ik was ook niet bepaald moeders mooiste meisje, ik heb ook zo mijn dagen dat ik mezelf echt niet kan uit staan en mezelf lelijk vind, Lou helpt me er dan altijd door heen door me een sms'je te sturen met bijvoorbeeld een heel mooi rijmpje. Als ik niet kon slapen omdat hij weer op tour was ging ik met hem skypen en dan zong hij een liedje voor me samen met de jongens, You Are So Beautifull.
Het liedje liet mij altijd glimlachen, ze zongen het dan ook zo mooi. Ik zou niet weten hoe ik was als Louis er niet was.. Ik zou dan echt heel onzeker zijn. In mijn ooghoeken zag ik de deurkruk omlaag gaan en mijn moeder haar hoofd kwam tevoorschijn 'Ga je zo ook slapen?' vroeg ze. Ik knikte 'Ja zo' en liep naar haar toe, ik gaf haar een kus op haar voorhoofd en liep weer naar mijn bed toe. Beduusd keek mijn moeder mij aan. 'Wat is er met jou aan de hand?' Ik haalde mijn schouders op. 'Dunno moest ik gewoon doen.'
Er verscheen een glimlach op mijn moeder haar gezicht 'Is goed' zei ze 'Alvast lekker slapen en vergeet je niet om je wekker te zetten?'
Ik knikte 'Lekker slapen en love you ' de glimlach op mijn moeders gezicht werd nog groter, wat je al niet kan doen met een paar simpele woorden. 'Love you too' fluisterde mijn moeder en zachtjes sloot ze de deur. Snel trok ik mijn pyjama aan en ging onder de dekens van mijn bed liggen. Na een tijdje naar het plafond gestaard te hebben , viel ik in een diepe onrustige slaap.

Reageer (4)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen