Plus que ma propre vie. 13

Na het eten was iedereen het ermee eens dat we een spelletje gingen doen. Het was een spel waarbij je vragen moest stellen en dingen moest uitbeelden. Omdat het maar met 4 spelers kan, hebben we besloten om het in teams te gaan doen. ‘Ik hoor bij Jasper!’ schreeuwt Alice meteen. Wat een verassing. ‘IK BIJ ROSE!’ schreeuwt Emmett erachter aan. Ik heb gemerkt onder het eten dat Emmett soms net zo actief en enthousiast kan zijn als Alice. ‘Ja Edward omdat jij alleen bent ga jij samen met Bella!’ zegt Rosalie. Hij kijkt me aan en knikt. Het spel begint en Jasper en Alice moeten samen voor Emmett en Rosalie uitbeelden: Stier rijden. Dit levert een erg lachwekkend gezicht op.

Na een tijdje zijn we het spel allemaal wel zat. ‘Zullen we anders met zijn allen wat gaan drinken in dat café?’ vraag ik. ‘Je mag wel vaker iets zeggen Bella, zo slecht zijn je ideeën nog niet’ grijnst Emmett naar mij. Nadat iedereen instemt, frissen we ons nog even op en gaan met 2 auto’s richting het café.

Als iedereen wat heeft besteld zitten we vrolijk met elkaar te praten. Ik begin me steeds meer op mijn gemak te voelen en praat ook overal over mee. Ik kan het niet laten om soms wat langer naar Edward te staren dan naar de rest. Het lijkt wel alsof hij iets van me wil. Ik snap het niet. Elke keer als ik zijn kant op kijk, zit hij me aan te kijken en begint hij te glimlachen. Het lijkt verder niemand op te vallen, dus ik laat het maar voor wat het is.

Na een paar glazen word cola vervangen door bier of wijn. Zo te zien zijn ze bij hun eerste drankje nog diep in discussie wie er nuchter blijft en terug gaat rijden. Ik bied aan dat ik wel terug wil rijden. ‘Weet je het zeker? Als je liever ook een glas wijn drinkt, is dat prima hoor.’ Ik schud mijn hoofd. Ik ben nooit echt een fan geweest van alcohol. ‘Ik rij ook wel terug. ‘ Iedereen kijkt verbaasd op naar Edward. Hij trekt een wenkbrauw op. ‘Wat is er?’ ze schudden hun hoofd en gaan verder met hun gesprekken.

Ik heb er alleen nog niet over nagedacht hoe ik thuis ga komen, nadat ik hun naar huis heb gebracht. ‘Waar zit je aan te denken?’ Ik kijk op, naar een vragend gezicht van Edward. ‘Oh eh, ik vind het niet erg om iedereen naar huis te brengen, maar ik moet alleen even kijken hoe ik zelf terug naar huis kom. Charlie is niet thuis en ik ben nog niet zo’n held in de weg… ‘lach ik. Hij lacht ook en knikt. ‘Je mag natuurlijk altijd bij ons blijven slapen’ hij neemt even een korte pauze en kijkt me aan. ‘maar als je liever naar huis gaat, dan breng ik je gewoon even, nadat we de rest hebben afgezet.’ Ik knik dankbaar. ‘Dat zou fijn zijn.’ Hij glimlacht naar me.

Iets wat hij deze avond al opvallend vaak had gedaan.