Plus que ma propre vie. 11

Edward, Alice en ik zitten op de bank. De televisie staat aan en we kijken naar een standaard programma. Alice zit onrustig heen en weer te bewegen. ‘WAAR BLIJVEN ZE NOU?!’ schreeuwt ze bijna uit. Ik schrik op. Edward lacht om mijn reactie. ‘Je went er wel aan, geloof me.’ Ik lach om zijn opmerking. Buiten horen we een auto en Alice springt meteen op. ‘Nou dat mocht ook wel eens tijd worden’ mompelt ze tegen zichzelf.

Alice komt terug lopen samen met Rosalie, Jasper en Emmett. Ik begroet iedereen. Rosalie en Alice zijn diep in discussie, omdat ze volgens Alice een kwartier te laat waren. ‘Nou Alice, wat is nou het probleem? We zijn er nu toch!’ zegt Rosalie lichtelijk geïrriteerd. Alice zucht. ‘Je snapt er ook niets van.’ Vrolijk kijkt Alice mijn kant op en begint in haar handen te klappen. ‘BELLA! Ben je er klaar voor?’ De jongens kijken me allemaal grijnzend aan. ‘Ik eh, denk het?’ Zou winkelen met Alice en Rosalie echt zo erg zijn? Winkelen was niet echt mijn favoriete bezigheid, maar zo erg kon het toch niet zijn? Alice trekt me omhoog. ‘Doei jongens, tot straks! Breek het huis niet af, daar zullen Carlisle en Esme niet blij mee zijn.’ Zegt ze enthousiast. Ik kijk nog een keer om naar de jongens om doei te zeggen en zie ze alle 3 tegelijk, grijnzend met hun lippen ‘succes’ bewegen. Fijn, heel fijn!

~In een pashokje

Nou hier sta ik dan verschillende dingen te passen. Als je het mij vraagt duurt het allemaal iets te lang. Ik sta hier in het pashokje, terwijl Alice en Rosalie de winkel doorlopen en tussendoor mijn pashokje vol drukken met kleren die ik van hun moet passen. Ik was hier heen gegaan met de bedoeling om warmere kleding te kopen, maar ondertussen krijg ik alleen maar jurkjes in mijn hand geduwd. Ik kijk op mijn horloge en zie dat de winkels over een half uurtje gaan sluiten. Zonder dat Alice of Rosalie het doorhebben, loop ik ook snel de winkel door. Op zoek naar een paar warme truien en vestjes. Ik ga snel weer in het pashokje staan en zie dat Alice en Rosalie mijn kant op komen. ‘Hoe staat dat fluwelen blauwe jurkje die ik je gaf?’ hoor ik Rosalie vragen. ‘Nee! Pas eerst die donker groene aan!’ Ik reageer niet en pas wat truien die ik net bij elkaar heb gezocht. Tevreden kijk ik in de spiegel en loop mijn pashokje uit. Ik zie Rosalie en Alice verschrikt kijken.

‘Dit meen je niet.’