Proloog

Tot voor kort was mijn leven normaal. Ik, Madison Joan Wakefield was een normaal meisje. Tot mijn zestiende verjaardag was er niets aan de hand. Ik ben nog steeds normaal hoor, in dát opzicht is er niets veranderd.
Wel weet ik dat niet alles is zoals het lijkt. Houd je ogen goed open, want voor iedereen komt wel is de dag dat alles veranderd. Dat je leven op zijn kop staat. Het kan beginnen met één simpel ding. Zo klein dat het niet eens op valt. Iets dat je misschien elke dag doet. Maar op een dag, veranderd er iets. Hoe klein het ook is, houd het in de gaten.
Onze wereld, is niet de enige wereld. En wat als je contact kan maken met de andere wereld? Dit overkwam mij, of moet ik zeggen ons?