Plus que ma propre vie. 10

LET OP!: Ik ga even door naar de vrijdag, omdat de herhalingen op school anders zo saai worden.

Ik zit op de bank te wachten totdat Alice of Rosalie me komt ophalen. Ze waren er nog niet helemaal over uit wie er zou komen. Charlie is naar vrienden gegaan, om daar wat te eten en een wedstrijd op televisie te kijken. Hij wou me nog wat geld doen, zodat ik iets leuks kon kopen maar ik heb het niet aangenomen. Ik betaal mijn eigen spullen liever zelf. Ik hoor getoeter van buiten komen. Snel pak ik mijn jas en tas en loop richting de voordeur. Ik doe de deur nog even op slot en loop buiten naar een zilveren Volvo. Ik trek de deur open en ga verbaasd zitten. ‘Edward?’

Hij lacht vriendelijk. ‘Alice en Rose hadden afgesproken dat Alice je zou komen ophalen, maar nou stond Alice nog te douchen en kwam met nog net een handdoek om naar me toe rennen om te smeken of ik jou alsjeblieft even wou ophalen toen ze doorhad dat ze eigenlijk al bij jou thuis moest zijn. Dus vandaar, hier ben ik!’ Ik knik. ‘En eh, jij gaat ook mee winkelen?’ Hij schud lachend zijn hoofd. ‘Ik heb één keer geprobeerd om met Alice en Rose te gaan winkelen en heb er nog steeds spijt van dat ik ben meegegaan toen, ik wens je alvast succes!’ grinnikt hij. ‘Dankje’ mompel ik. We rijden in een top snelheid richting de bossen.

‘We zijn er.’ Zegt Edward als we bij een afgelegen huis aankomen midden in de bossen. Het is afgelegen, maar echt prachtig! Ik doe mijn gordel af en stap de auto uit. Edward begeleid me naar binnen. Als we binnen staan is het opvallend stil. ‘Zijn je ouders er niet?’ vraag ik Edward. Hij schud zijn hoofd. ‘Nee, mijn ouders komen zondag pas terug. Familiebezoekje. Emmett is zoals gewoonlijk bij Rosalie, maar als het goed is komen die zo samen met Jasper deze kant op.’ Ik knik en kijk een beetje de woonkamer rond. ‘Oh, je mag wel gaan zitten hoor Bella!’ Ik wil net zeggen dat het wel goed is, als Alice de trap af komt lopen. Als ze me ziet komt ze op me af lopen. ‘Bella! Sorry, sorry. Ik was helemaal de tijd vergeten!’ Alice rent op me af en geeft me een knuffel. ‘Ik eh.. Het maakt niet uit Alice, maak je niet druk. ‘ Ze knikt en huppelt vrolijk naar Edward en geeft hem een knuffel. ‘Dankje Ed!’ Hij grijnst. ‘Graag gedaan zusje, zoveel moeite was het niet.’