Broken dreams

`Hou vol Diane. Ik kom zo,'fluistert mama in mijn oor en kijkt me met haar bruine ogen aan.`Zal je een grote meid zijn. Ik kom je vanmiddag ophalen,'fluistert mama en aait door mijn haren.`Ja mam dat beloof ik,'antwoord ik en ze geeft een kus op mijn voorhoofd.`Tot zo Diane Thanathos!'gilt ze nog voordat ik het schoolgebouw in ga. Ik loop de klas in en zie allemaal klasgenoten afscheid nemen, sommige huilen zelfs en klemmen zich vast aan hun papa of mama. Zonder te twijfelen loop ik naar een tafeltje en ga daar zitten. Wanneer de juf de laatste kinderen heeft losgetrokken van hun ouders en hun ouders gedag zwaait draait ze zich naar ons. Nerveus begin ik met mijn voeten heen en weer te schoppen. De stoel was net iets te hoog zodat ik niet bij de grond kon komen met mijn voeten. De juf kijkt de klas rond en haar blik stopt bij mij.`Ik wil graag dat we allemaal onze naam zeggen en iets wat we leuk vinden,'zegt de juf en glimlacht. Mijn buik begon te kriebelen en ik wist gewoon dat ze mij als eerste zou aanwijzen. Ik had gelijk en met priemende vinger wees ze mij aan.`Begin jij maar. Je was zo dapper vanochtend,'zegt de juf en wenkt me over naar de voorkant van de klas. Met een sprongetje kom ik van de stoel af. Meteen hoorde ik het gefluister uit allemaal hoeken van de klas komen. Ik probeer met mijn kleine beentjes zo groot mogelijke passen te nemen, maar halverwege struikel ik en weet nog net mijn evenwicht te bewaren. Een luidkeels gelach komt uit de klas. `Moet je haar zien ze is niet alleen klein, maar ze moet ook nog leren lopen de arme baby!'joelde iemand vanachter en ik moet moeite doen niet te gaan huilen. Snel loop ik naar voren en ga met mijn gezicht naar de klas staan.`Nou wat is je naam?'vraagt de juf lief , maar ik zag de kreng die diep in haar zat wel. Ze had me expres aangewezen, omdat ze wist dat ik ging struikelen. De juf vond me vast een onhandig klein kind. Tranen stonden in mijn ogen en plots kwam er meer gejoel uit de klas.`Ze kan geen eens praten, die baby.'Tranen prikte in mijn ogen en ik rende zonder iets te zeggen naar de deur. Plots voor de deur verscheen de gedaante. Gehuld in zwart met zijn bloeddorstige ogen op mijn gefocust ontblootte ze haar tanden in een grote grijns. Hij stak zijn hand naar mij uit en zonder het ook maar te merken bevond mijn hand zich opeens in de zijne.`Open je ogen toch eens,'zegt hij en zijn puntige tanden in zijn mond vallen mij opeens op. Ik slik en plots begint het beeld te schokken en verschuift apart van elkaar als een oude tv. Langzaam hoor ik het geruis van een tv. Ik zet een stap naar achteren en zie plots dat ik naar tv kijk. Het witte ruis houdt aan en de tv wordt steeds duidelijker te zien. Angstig zet ik nog een stap achteruit en val op de grond. Zonder mijn gezicht van het beeldscherm af te halen kruip ik naar achteren. Plots bots ik tegen iets aan. Ik draai me om en laat mijn blik langzaam omhoog glijden. Hij grijnst naar me en likt zijn lippen.`Kijk eens om je heen,'schreeuwt hij en de kamer begint om me heen te draaien. Plots merk ik de draaistoel op waar ik op zit.`Diane!' De stoel reageert op de stem en draait naar de gedaante. Het was een oude klasgenoot die me altijd uitlachte. Langzaam verdwijnt ze met een gil en de draaistoel begint weer te draaien. Plots stopt hij en mijn vaders lege ogen kijken me aan.`Wat is er, schat?'vraagt hij en plots vervormt zijn gezicht. Angstig gil ik en sla me handen voor me ogen en de stoel begint weer te draaien. Het voelt alsof ik in een op hol geslagen draaimolen zit en de stoel blijft verder draaien. Gezichten verschijnen en verdwijnen weer voor mijn ogen en telkens zien ze er niet uit zoals ze waren.`stop!' gil ik en spreid mijn armen. De stoel verdwijnt onder mij vandaan. Ik sta weer in de duisternis op mij beide benen. Voor me is de gedaante. Ik kijk hem woedend aan. Hij kan mij niet tegen houden.`Verdwijn uit mijn droom!'gil ik en ik schrik wakker.