O1

Nadat ik de brief had gelezen, stopte ik niet met huilen. Mijn moeder wilde zelfs met me naar de dokter. Onzin toch? Ik lig op bed en staar naar mijn plafond, ik huilde niet meer. Mijn tranen waren op. Net als ik, ik was ook op. Ik wist niet meer wat ik moest. Ik hoor iemand op de trap lopen, alsjeblieft niet naar mijn kamer. Iemand klopte op mijn deur, oh nee he mam. Chagerijnig deed ik de deur open, mijn moeder keek bezorgd en stapte binnen. 'Ma-am' zuchte ik. Mijn moeder keek me verdrietig aan. 'Ik wil alleen maar weten of het goed met je gaat.' vroeg ze. 'Het gaat prima.' Ik duwde haar de deur uit en deed de deur op slot.

'Eten!' riep mijn moeder naar boven. 'Ik hoef niet!' schreeuwde ik naar beneden. 'Emily! Kom op nou! Je hebt de hele dag nog niks gegeten!' zuchtend liet ik me van mijn bed afrollen en slofte naar beneden. Chagerijnig liep ik de keuken in, ik was verrast, mijn vader zat aan tafel. Hij is altijd werken. Ik probeerde vrolijk te doen en gaf hem een knuffel. 'Wat erg voor je meisje.' zei hij zogenaamd bezorgd. Hij meende er niets van, de lul. 'kan ik iets voor je doen liefje?' vroeg hij met zijn zogenaamde lieve blik. 'Ja, je mond houden en vaker thuis zijn.' Hij keek verbaasd naar me. Die zat. Mijn moeder kuchte en schepte wat aardappelpuree op mijn bord. Ik keek er met een vies gezicht naar. 'Ik heb geen honger.' ik schoof mijn stoel naar achteren en liep de keuken uit. Ik hoorde iemand achter me aan komen. 'Emily, je moet echt wat eten.. en wees eens gezellig! Je vader is er!' riep mijn moeder boos. 'Moet ik gezellig doen?!?! Hoe kan ik in hemelsnaam gezellig doen als mijn beste vriendin dood is?! En die man is zelf nooit thuis! Moet ik dan gezellig een praatje met hem zitten maken! Ja doei!' ik stampte de trap op. 'Niet zo'n toon tegen je moeder! Ik snap dat je je rot voelt dat Tessa dood is, maar kom op! Jij moet ook verder! Dan hoef je toch niet gelijk zo te doen tegen je vader!' riep mijn moeder naar boven. Ik keek naar beneden. 'Tessa is 3 dagen geleden overleden, en jij zegt dat ik verder moet gaan! Je steunt me niet eens, het boeit je geen ene flikker!' Ik rende naar boven en keek niet meer achterom.

Ik liep mijn kamer in en liet me huilend op bed vallen. Wat moet ik nou? Niemand is er voor me.. mijn ouders niet, mijn vriendinnen niet.. niemand. Waarom leef ik eigenlijk nog? 'Niet zo denken!' riep ik. 'Wat zit je nou zielig te janken! Doe wat! Ga Roos zoeken ofzo! Boeit niet, maar doe godverdomme wat!' hoorde ik mezelf zeggen. Zei ik dat echt? Nouja boeien! Ik heb gelijk! Ik ga Roos zoeken! En vragen waarom ze dit heeft gedaan! Ik pak een grote weekend tas en prop een paar kleren erin. Ik ga weg, weg uit dit huis. Ik neem wel een tent mee en een paar kaarsen. Ik pak de oude tent van mijn vader, mijn slaapzak, een extra deken, kaarsen, een zaklamp, een kussen en mijn dagboek. Daar kan ik allemaal in schrijven wat ik meemaak! Ik krijg er zelfs zin in! Ik wilde al eerder weg uit dit vergaarde huis met mijn ouders die niet om me geven. Eindelijk wat actie! Ik liep rustig naar beneden met alles gepakt. Ik loop doodleuk naar de vooraadkast en pakte alles wat ik nodig had; Tomatensoep in blik, 2 stokbroden, 3 flessen cola, een pak chocoladekoekjes, een pak hagelslag en een pak melk. dit is voorlopig wel genoeg voor 3 dagen denk ik. 'Emily?' hoorde ik opeens, ik draai me om. 'Wat ben jij nou aan het doen?!'