December 3, part 2.

• December 3, part 2 | Charlotte Emelie Jenner
Klagend en zuchtend trok Harry de slee met mij er op door het park. "Klaag niet zo, jij was degene die wilde sleeën." Beet ik hem toe. Harry mompelde iets onverstaanbaars en slenterde toen weer door, de slee achter zich aantrekkend. Pffff, alsof hij het zo makkelijk had. Hij kreeg het tenminste lekker warm, ik daar in tegen was enorm veel kou aan het leiden. "Zullen we het bergje af sleeen?" Hoopvol keek Harry me aan toen hij naar een klein bergje wees. Wat waarschijnlijk niet hoger was dan een meter of twee en langzaam afliep naar beneden. "Hell no." "Waarom niet?" "Omdat ik nog niet dood wil." Beledigd plofte Harry langs me neer op de slee. "Dit is vermoeiend." Besloot hij, wat mij liet lachen. Verontwaardig duwde Harry me de slee af waarna ik in de koude sneeuw terecht kwam. "Hartelijk bedankt." Mompelde ik. Triomfantelijk keek Harry me aan. Alsof hij zojuist de koning had verslagen, de hoofdprijs had gewoon en miljonair was geworden. Oh wacht, miljonair was hij al. "Er vat hier iemand kou, straks word ik ziek!" Gilde ik dramatisch. Iets waar ik enorm goed in was, drama. Dramatisch spelen, dramatisch zijn, ik kon het allemaal. "Moet je ook niet in de sneeuw gaan liggen." Knipoogde Harry me toe. "Deed ik ook niet! Een zeker iemand, ik noem geen namen, Harry, duwde me." Nep-boos keek ik hem aan. Niet dat ik nep-boos kon kijken. Ik kon helemaal niet boos kijken, laat staan nep-boos. Maar het was het proberen waard. Blijkbaar was ik toch niet zo goed al ik had gehoopt want Harry leek het allemaal erg grappig te vinden. "Dan ga je weer staan." Wist hij lachend uit te brengen. Voorzichtig krabbelde ik overeind. Mijn hele kont, rug en haren zaten onder de sneeuw. Ik besloot ok op Harry's schoot te gaan zitten, op de manier zodat ik hem aan kon kijken, hopend dat zijn bovenbenen nat zouden worden van de sneeuw op mijn kont. Dit leek Harry te stoppen met lachen want hij keek weer serieus. Niet dat hij echt serieus kon kijken met mij in de buurt. Ik sloeg mijn armen om zijn nek heen waarna hij zijn handen op mijn onderrug zette. "Leuk hè, dat sleeën?" Vroeg ik hem uitdagend. Wetend dat hij er niet veel aan vond omdat hij mij alleen vooruit mocht trekken en waarschijnlijk een heel ander idee had bij het woord sleeën. Nep-boos duwde Harry me van hem af waarna ik hen mee trok de sneeuw in. Voor de tweede keer belandde ik in het witte, natte en vooral koude goedje. Maar dit keer met Harry bovenop me. Waardoor ik toch nog een beetje warmte ontving van zijn warme lichaam. "Enorm." Fluisterde hij. Zijn blik bleef haken in mijn ogen en nog voor dat ik met mijn eigen ogen kon knipperen had hij zijn schrale lippen van de kou al op die van mij gedrukt. Een bom van vlinders ontplofte in mijn buik. Het was alof de hemel voor me open ging. Ik genoot van het moment. En niet zo'n beetje ook. Ik was het feit dat ik in de witte, natte en vooral koude sneeuw lag plus dat we niet bepaalt handig en comfortabel lagen plots helemaal vergeten. Het leek alsof hij alle imperfectie's van het moment liet wegvaren en alles werkelijk perfect leek te maken. Toen hij leek te beseffen wat hij aan het doen was rolde hij snel van me af en stond op. "Ik eh.. Ik moet gaan. Bye." Stamelde hij waarna hij zich vlug omdraaide en zich een weg uit het park baande. Mij in de sneeuw achterlatend. Hij had me niet eens de kans gegeven om iets terug te zeggen. Of misschien had hij me die wel gegeven, maar had ik die kans niet gegrepen omdat ik helemaal was opgegaan in het moment. Waardoor ik nu nog steeds in trans was. Had deze jongen eigenlijk wel enig idee wat hij met me deed?