De 100e Hongerspelen - 133

“Veel besproken met Odette? Ik merkte dat Parel jullie gevolgd was?”, vroeg Adan aan Tim, toen alle anderen waren gaan slapen.
“Een aantal zaken, ja”, zei Tim aarzelend.
“Over thuis waarschijnlijk?”, deed Adan nieuwsgierig. “Wat jullie gaan doen als jullie winnen.”
“Zoiets.”
“Voor mij heeft het niet bepaald veel zin meer om daarover te praten.” Adan keek Tim aan. “Ik weet heus wel wat jullie besproken hebben, ik zag het aan jullie gezichten, aan de manier waarop jullie Jillana ervan weerhielden de wacht te houden.”
“Je houdt ons op. Er kan er maar één winnen, al werken we nu nog in een team.”
“En die ene zal ik niet zijn, maar jullie maken meer kans als ik eerder sterf”, zuchtte Adan. “Ik weet het, Tim. Alleen ziet Jillana dat niet in.”
“Ik heb niets tegen jou persoonlijk, Adan, maar ja, je moet dood, en liefst zo snel mogelijk.”
“Ik weet het, vannacht nog. Maar je moet me een paar dingen beloven, Tim.”

“Zo, over een half uurtje heb je nergens meer last van”, beloofde de dokter nadat hij Adriënne haar spuit gegeven had. Katniss legde Adriënne weer neer.
“We brengen u even naar uw kamer”, zei Katniss tegen de dokter.
“Nee”, zei die kalm. “Ik zou graag even alleen spreken met Adriënne Snow. Ik heb informatie die jullie kan helpen, maar ik wil het eerst met haar bespreken.”
“Geen sprake van”, zei Portia meteen. “U geeft ons die informatie zo, al moeten we u dwingen.” De dokter glimlachte fijntjes.
“Ik heb een hoop informatie, en de meeste wil ik u best zo geven. Maar sommige is nuttiger dan andere, u zult nooit weten hoeveel, u zult nooit weten of ik u dat ene stukje informatie waar ik zoveel belang aan hecht geef als ik niet eerst met Adriënne alleen kan spreken.”
“Oh, dat zullen we op de ene of andere manier wel merken, dokter”, merkte Peli op.