De 100e Hongerspelen - 132

“Adriënne, de dokter is hier”, zei Katniss vriendelijk. Adriënne keek met moeite op.
“Dokter, gelukkig”, kreunde ze. “Weet vader…”
“Nee, al zal hij het wel snel door hebben, zeker omdat ik nu ook gevangen ben.” Katniss beduidde Inne en Portia dat ze hem mochten loslaten, en hij liep meteen op Adriënne af.
“Hoezo, gevangen?”, Adriënne keek Katniss geschrokken aan.
“Vertrouw me, Adriënne”, zei die alleen vriendelijk.
“Het is in orde, Adriënne. Ik heb alles bij hoor”, zei de dokter ook. “Het wordt tijd dat je vader op zijn plaats gezet wordt.” Hij haalde een spuit uit zijn tas.
“Wat voor middel is dat?”, vroeg Peli nieuwsgierig.
“Dit”, zei de dokter, “is letterlijk een middel om iemand in leven te houden, die anders zou sterven.” Adriënne snakte naar adem. De dokter keek haar aan. “Je vader verbood me om dit jou of ook maar iemand anders te vertellen, ik ben de enige die erover kan beschikken en de werking kent. Het is een groot geheim.”
“Dus… ik hoor dood te zijn?”, vroeg Adriënne. “Maar waarom…”
“Omdat hij je nodig heeft”, zei de dokter. “Die speer zou je inderdaad vermoord hebben zonder dit middel. En zonder de spierversterker die ik er voor jou bij doe zou ook je bovenlichaam verlamd zijn.”
“Nee”, stootte Adriënne ongelovig uit. De dokter keek haar aan.
“Het spijt me, maar ja, eigenlijk ben je volledig verlamd en dood. Ik hoop niet dat je nu wilt stoppen hiermee?”
“Het is niet eerlijk”, fluisterde Adriënne.
“Strikt genomen niet”, zei Peli. “Maar eigenlijk wel, omdat jij nu ook een heleboel mensen zal helpen door ons te helpen. Zonder jou zouden wij als rebellen niet half zo effectief kunnen werken.” Adriënne knikte begrijpend.
“Goed dan”, zuchtte ze. “Ik ga er mee door, voorlopig. Maar als ik oud wordt…”
“Dan stoppen we er op een bepaald moment mee, ja”, zei de dokter zacht. “Mevrouw Everdeen, zou u haar even recht kunnen helpen, dat werkt makkelijker.”