De 100e Hongerspelen - 131

“Dan raad ik u aan ons zeer nauwkeurig uit te leggen hoe we het moeten doen.”
“Echt, mevrouw Everdeen, dat is te gevaarlijk!”

Peli zag dat hij naar hen toe wilde lopen.
“Ik raad u aan daar te blijven staan, één stap dichter en u bent onze gevangene.”
“Dus u werd niet gedwongen die boodschap voor te lezen op tv, mevrouw Holaine?”, vroeg de dokter half ernstig, half geamuseerd. Peli en Katniss keken elkaar geschrokken aan. Verdorie, ze waren betrapt, hier hadden ze aan moeten denken. De dokter glimlachte enkel toen hij hun geschrokken blikken zag. “Zal ik dat maar verzwijgen?” Katniss staarde hem verbaasd aan.
“Waarom zouden we erop kunnen vertrouwen dat u dat verzwijgt?”
“Tja, nu zou ik jullie kunnen beginnen chanteren, maar daar heb ik geen zin in. Mevrouw Everdeen, als ik mij gevangen laat nemen, kan ik dan met Adriënne Snow spreken en haar persoonlijk verzorgen?” Katniss en Peli wisselden een blik uit, en keken ook naar de mensen achter hen. Haymitch en enkele anderen knikten instemmend.
“Goed”, ging Katniss akkoord. De dokter glimlachte en liep naar haar toe. Meteen hadden Inne en Portia hem vast. Samen met Katniss en Peli begeleidden ze hem naar de kamer van Adriënne.

“Moet ik vannacht mee de wacht houden?”, vroeg Xandrijn toen Vania terug was.
“Nee, dat is hier een persoon per keer”, zei Seija. “Vannacht ik, morgen Kayla, overmorgen jij. Vania en Ian laten we dat niet doen, voor hun veiligheid. En Rue natuurlijk al helemaal niet.”
“Een hele nacht opblijven?”, vroeg Xandrijn geschrokken.
“We hebben er speciale pillen voor, zodat je niet moe wordt”, zei Selm. “Ik ben vannacht de hele nacht wakker gebleven en ik ben nog niet echt moe. Het is een geweldig middeltje.”
“Goed dan”, ging Xandrijn akkoord. “Wat zijn verder de plannen? Voor de komende dagen en zo?”
“Hier blijven en overleven”, zei Kayla simpel. “Eten zoeken, drinken uit de beek halen en de omgeving wat in het oog houden, maar dat regelt Seija wel met de kaart.”
“Kaart?”, Xandrijn viel van de ene verbazing in de andere. Seija legde het uit. “Zo wist ik vanmorgen ook dat, euh, jullie in de buurt waren.”
“Dus we hebben de voorraden en spullen van een beroepsteam”, lachte Ian. “Alleen zijn we veel slimmer dan hen. Winnen is een eitje.” Iedereen lachte vrolijk mee, ze hadden al wel wat doden te betreuren maar gezellig bij een warm vuur met een volle maag woog dat gemis minder zwaar.