De 100e Hongerspelen - 130

“Alsof jij nu de wacht gaat houden, dat heb je gisteren al gedaan”, merkte Jillana op. “Maar je hebt gelijk, laat Odette het anders doen, zij kan het beste voor Adan zorgen.”

“Ze is al de hele dag bij hem geweest”, protesteerde Tim meteen.
“Ja, sorry Jillana, maar ik ben bang dat mijn aandacht na een tijdje zal gaan verslappen”, merkte Odette op.
“Ik doe het wel”, bood Tim aan.
“Maar…”
“Laat hem het maar doen, Jillana. Eindelijk nog eens een jongen in de buurt”, ging Adan akkoord. “Niets tegen jou of de anderen hoor, maar gasten hebben soms nood aan mannelijk gezelschap.” Hij grijnsde naar Tim.
“Nou, oké dan”, zuchtte Jillana. “Tim, maak mij of Odette maar wakker als er iets is, goed?”
“Oké”, knikte Tim. “Ik ga nu nog even een uurtje rusten, haal me maar als jullie gaan slapen.”

“Het was weer heerlijk, Vania”, zei Selm na het eten.
“Ja, bijna zo lekker als in het Capitool”, kon er bij Xandrijn gelukkig weer een grapje af. Vania was blij dat Ian hem weer op de been had gekregen. Rue geeuwde.
“Volgens mij moet jij gaan slapen”, zei Kayla tegen haar.
“Nee, ik wil bij mama blijven”, zei kleine Rue.
“Ik ben toch vlakbij, Rue?”, vroeg Vania. “Ga jij maar lekker slapen. Zal ik je even komen instoppen?”
“Moet dat echt?”
“Ja meisje, dat moet echt.” Vania stond op, en Rue volgde haar gedwee.



Stipt om acht uur liep Katniss naar het gangetje waar de liften uitkwamen. Nog geen minuut later kwam ook de dokter aan. Hij stapte uit de lift en bleef staan.
“Mevrouw Everdeen”, begroette hij Katniss beleefd.
“Dokter”, zei Katniss ijzig.
“Kan ik Adriënne Snow verzorgen?”
“Nee”, Peli kwam er bij staan. “U mag haar niet zien.”
“Maar ze heeft die medicatie nodig, het is van levensbelang!”
“U kunt ons de medicatie geven, wij zorgen dat ze het krijgt”, zei Katniss.
“Maar als het fout wordt toegediend helpt het niet!”
“Dan raad ik u aan ons zeer nauwkeurig uit te leggen hoe we het moeten doen.”
“Echt, mevrouw Everdeen, dat is te gevaarlijk!”