De 100e Hongerspelen - 128

Seija, Kayla, Vania en Selm brachten gezamenlijk Naëlle naar een nog lege grot. Selm haastte zich meteen weg toen ze daar lag. Vania schudde haar hoofd.
“Ga jij ook maar, Kayla. Ik geloof dat er nog niet genoeg hout is.” Kayla zuchtte opgelucht.
“Kan ik iets doen?”, vroeg Seija. Vania knikte.
“Help me even om haar uit te kleden, ik moet haar onderzoeken.” Samen kleedden ze het meisje uit. Van de kou werd Naëlle wakker.
“Pijn”, snikte ze.
“Sst, wij verzorgen je”, suste Vania. “Ik weet dat het even pijn doet, maar we zullen zorgen dat dat straks minder is.” Naëlle kreunde.
“Seija, kan je even een deken halen? Maar nog niet over haar heen leggen, ik haal een paar flessen water om haar wonden te spoelen.”

Samen met Seija slaagde Vania erin Naëlle redelijk goed te verzorgen. De meeste wonden zagen er uitgespoeld een stuk beter uit, en al waren ze best diep, Vania dacht dat het nog wel in orde zou komen. Ze was blij met Seija’s ervaring aangezien die al vaker patiënten had verzorgd, maar zelf kende ze meer van de verschillende kruiden dankzij Katniss’ boek.
Wat hen het meeste zorgen baarde was een wonde in Naëlles bovenarm die nog steeds bloedde, ze leek al een paar keer opnieuw open te zijn gegaan want ze was toch al een paar dagen oud. En haar opgezwollen voet.
“Ik hoop dat die niet gebroken is”, verzuchtte Seija. Vania knikte instemmend. Ze hadden de wonden verzorgd, hadden Naëlle wat pap van groenten, fruit en een beetje vlees gegeven, water laten drinken en dan een sterke pijnstiller gegeven om haar te laten gaan slapen.
“Meer kunnen we nu niet doen, denk ik. We moeten straks maar weer naar haar wonden komen kijken, voor we gaan slapen”, vond Vania. Seija knikte instemmend. Uit voorzorg gingen ze beiden eerst baden in de beek, voor ze zich weer bij de anderen voegden. Ze wisten niet zeker of Naëlle intussen geen besmettelijke ziekte hadden opgelopen. Ook Selm en Kayla wasten zich veiligheidshalve nog even, zij het vluchtiger dan Vania en Seija.