De 100e Hongerspelen - 127

Selm kwam op Vania af.
“Ik moest van Xandrijn zeggen dat we best samen in zo’n tent kunnen.”
“Fijn”, glimlachte Vania.
“Maar waarom in godsnaam wil je dat kind helpen? Ze hoort niet bij ons!”
“Selm, ik laat niemand sterven als ik kan helpen. Ze heeft ons niets misdaan.”
“Die kerel van haar district wou Ian anders wel vermoorden!”
“Dat wou Jelger ook, daar beschuldigen we Kayla toch ook niet van?”, kaatste Vania terug. “Je kan haar de schuld niet geven dat ze ons niet wilde beschermen, ze was waarschijnlijk alleen te bang.”
“Voor wat hoort wat, ik ga echt niemand helpen die dat niet voor ons wil doen.”
“Wat doen Ian, Rue en ik dan voor jullie?”, vroeg Vania zacht. “Jullie geven je leven voor ons, maar eerlijk gezegd zou ik dat lang niet voor ieder van jullie doen.”
“Ian wel, en Rue is gewoon nog te jong”, zei Selm koel. “En jij hebt veel voor dat meisje over, en je hebt voor ons gekookt.”
“Wie zegt dat Naëlle ons nu niet zou helpen als ze kon. Makkelijk hoor, besluiten je leven voor anderen te geven als je districtgenoot weigert.”
“Nou goed dan”, gromde Selm. “Maar als ze beter is…”
“Dan zal ze net als iedereen haar steentje bijdragen”, knikte Vania. “En als ze iemand kwaad doet, kan jij met haar doen wat je wil, goed?” Selm knikte met tegenzin. Rue kwam de grot in.
“Mama, Seija zei dat ik moest komen zeggen dat de mat klaar is.”
“Fijn Rue. Blijf jij even hier, dan gaan Selm en ik Kayla en Seija helpen.”
“Waarom moet ik hier blijven?”
“Omdat we nu even iets gaan doen dat te moeilijk is voor jou”, Vania glimlachte naar Rue. “Als we klaar zijn mag je me helpen koken, goed?”
“Oké dan.”

Katniss ging redelijk vroeg terug naar het appartement, en liep meteen naar Adriënne.
“Lig je goed?”
“Gaat wel”, kreunde Adriënne. “Zou, zou ik alsjeblieft nog iets mogen drinken?”
“Goed”, zuchtte Katniss. Ze haalde een glas water en hielp Adriënne dat op te drinken.
“Katniss? Ik heb de dokter echt nodig.”
“Weet ik, ik heb hem al gesproken daarstraks”, zei Katniss kalm. “Het komt wel in orde.”
“Bedankt”, fluisterde Adriënne. Katniss knikte enkel.
“Ik laat je straks wat te eten brengen”, zei ze afstandelijk.
“Oké.” Katniss liep de kamer uit.