Hoofdstuk 12

“Mayra. Jij hebt mij heel wat uit te leggen. “ Janet probeerde streng te kijken, maar dat lukte niet helemaal. Ik voelde me schuldig. “Ik weet niet waar ik moet beginnen. “ Ze keek me lachend aan. “Maak je geen zorgen joh. Vertel maar gewoon vanaf het begin. “ Ik lachte. Ik was blij dat het weer was zoals toen we elkaar net kenden. Ik slaakte een zucht en vertelde haar alles. Ik had een heel lief vriendje, een ideaal baantje en een hele aardige collega. Terwijl ik het zei, besefte ik pas hoe gelukkig ik eigenlijk was.

Nog diezelfde week was ik weer in de dorpsbibliotheek. Ik moest wat boeken van het stadsfiliaal er naartoe brengen. Er was niks verandert. Dezelfde oude mevrouw zat weer achter de kassa. Ik liep rond tussen de rekken. Ik kon geen boeken meer vinden. Ik deed er ook de moeite niet meer voor. In de stad waren genoeg leuke boeken te vinden. Ik gaf de boeken aan de vrouw. “Ik heb je al een tijdje niet meer gezien. “ Ze leek teleurgesteld. “Heb je nog iets aan het briefje gehad?” Ik wist niet of ik het haar allemaal zou uitleggen. “Dat was geweldig. Heel erg bedankt ervoor! Het heeft mijn leven veranderd.” De vrouw keek verbaasd maar ze lachte ook. “Graag gedaan hoor.“ Ik liep nogmaals terug naar de rekken. Hier was het allemaal begonnen. Mijn passie voor lezen, mijn boekenliefde. Ik voelde een warm gevoel door mijn lichaam stromen. Vrolijk liep ik naar buiten. Mijn fiets was weer de enige in de stalling. Toen ik wegfietste was er helemaal niemand meer. Met de zon op mijn gezicht fietste ik door de weilanden op weg naar mijn baantje, mijn geliefde en mijn nieuwe leven.