Hoofdstuk 10

Nu was het zaterdag. Later die avond had ik Mathias gebeld om te vragen of hij naar de bibliotheek wou komen. Hij leek onrustig en snapte niet waarom. Gelukkig kwam hij wel. Gelijk toen hij binnenkwam liep hij naar mij toe. Hij keek verdrietig. “Mayra. Mag ik eerst iets vragen?” Hij zei het als een mededeling en ging gelijk verder: “Ga je het uitmaken?” Ik zuchtte diep. “Nee, althans dat was ik niet van plan. Maar ik heb wel een andere mededeling. Of jij het nou leuk vind of niet. “ Ik haalde even adem en wachtte op zijn reactie. Toen er geen reactie kwam ging ik verder. “Ik blijf gewoon hier in de bieb werken, ook al weet ik dat jij het niks vind. Ik snap überhaupt niet wat je precies tegen boeken hebt. Maar leg het me alsjeblieft uit of wees in ieder geval blij voor mij. “ Hij keek verrast. “Is dit het enige? “ “Ja, moet er nog meer zijn dan?” Nu was ik verrast. “Nee. Ik ben blij dat je ’t hebt verteld. Kun je even hier komen zitten? “ We zochten achterin bij de strips een leeg tafeltje. Ver weg van de andere bezoekers. “Ik zal het uitleggen. Vroeger las ik altijd heel erg veel. Urenlang las ik boeken en ik ging bijna dagelijks naar de bibliotheek. “ Hij wachtte even. “Waarom heb je er dan nu zo’n hekel aan?” Ik was nu wel nieuwsgierig geworden. Waarom was hij zo veranderd? “Ik was nog niet klaar. Vroeger had ik bijna geen vrienden, doordat ik al mijn tijd aan lezen besteedde liet ik mijn vrienden stikken. Vaak voelde ik me eenzaam. Ik stond bekend als de jongen met het boek. “ Hij leek het er moeilijk mee te hebben. Toen wij wat minder geld kregen mocht ik van mijn moeder niet meer zo vaak naar de bieb. Ze vond het te duur worden. Zo begon ik steeds minder te lezen. Ik kreeg meer vrienden. Zij vertelden mij dat iedereen in de bibliotheek een nerd was en alleen maar om boeken gaf. “ Dit voelde als een beschuldiging naar mij. “Is dat echt wat je denkt?” Hij dacht na. “Vroeger dacht ik dat wel. Ik kwam alleen nog maar naar de bieb als het echt nodig was. Voor school of studie bijvoorbeeld. “ Ik was blij dat hij er nu niet meer zo over dacht. “Zelfs tot een paar maanden terug dacht ik dat nog. Totdat ik hier was samen met die vriend. Ik weet niet of je dat nog weet. Wij spraken Spaans om onze studie te oefenen. Toen viel het me pas op dat mijn vrienden fout zaten. Echt niet iedereen die naar de bieb gaat hoeft een nerd te zijn. Neem een voorbeeld aan jou. Je loopt er altijd stralend bij als je hier bent. Je bent altijd vriendelijk en wilt mensen helpen. Dat is totaal anders dan ik verwachtte. En jij bent veel te mooi om een nerd te zijn. Je bent slim en aardig maar geen nerd.“ Ik werd verlegen van al die complimenten. “Dankje.” “Ik meen het hoor. Jij hebt mijn hele kijk op de bibliotheek weer weten te veranderen. Door de mensen hier zou ik eigenlijk wel weer willen lezen. Het kan me niet schelen wat anderen daarvan vinden. Ik was alleen zo bezig met mijn vrienden dat ik mezelf had verboden om nog aan boeken of de bieb te denken. Totdat ik hier kwam en jou weer zag. Ik wou het liefst elke dag langskomen in de hoop dat jij er ook zou zijn. De eerste keer vond ik je al gelijk heel leuk.“ Hij leek verlegen door wat hij had gezegd. Hij had me toen dus wel degelijk opgemerkt alleen wou hij het niet laten zien. Ik voelde de vlinders in mijn buik. Op dat moment keek Janet om het hoekje van een boekenrek. “Mathias. Zou ik Mayra heel even kunnen lenen?” Hij leek verbaasd dat ze zijn naam wist. “Vrouwen onder elkaar.” Ik keek hem grijnzend aan.