Hoofdstuk 7

Buiten keek ik om me heen. Gelukkig was het vandaag niet zo druk in de stad. Daar verderop zag ik iemand lopen met bruin haar, een lange jongen. Snel rende ik er naartoe en tikte hem op de schouder. Hij draaide zich om en keek mij vreemd aan. Hij had een heel ander gezicht en droeg een bril. Dit was niet degene die ik zocht. “Ssorrry! Ik zocht iemand anders. “ stamelde ik. Daar was nog iemand met bruin haar, maar ook dit was hem niet. Ik liep weer terug naar de bibliotheek. Dit had toch geen zin. Ik kon hem nooit vinden tussen al deze mensen. Ik had het opgegeven. Binnen kwam Janet gelijk naar mij toe. “Mayra, hup ga terug. Hij staat nu nog bij de bus!” Ik was verbaasd over haar reactie. Ik had verwacht dat ze boos zou zijn omdat ik zomaar was weggerend. Na deze aarzelingen rende ik toch maar naar buiten naar de bus. Ik tikte hem aan. Ik wist zeker dat het hem was want mijn hartslag sloeg weer op hol. Hij keek mij vragend aan. Ik stond nog te hijgen van het rennen. De bus kwam er al aan. Net toen ik iets wou zeggen zei hij “Sorry. Ik moet met de bus mee. Kan ik je ergens mee helpen?” “Ik denk het wel.” hijgde ik. Ik was nog steeds buiten adem. “Mag ik je een paar dingen vragen? “ “Als het snel kan.” Hij had wel heel erg veel haast. “Wat is er met Lisanne aan de hand en wie ben jij?” Ik verbaasde me dat ik zo brutaal was. “Daar ga ik het niet nu over hebben. “ Hij liep al richting de ingang van de bus. Ik snelde erachter aan. “Alsjeblieft. Ik moet het weten, ik maak me echt zorgen!” Hij stond al in de bus, maar waarschijnlijk was het de smeekbede in mijn stem die hem deed aarzelen. “Goed dan. Om half vijf in de Koning. “ Ik wou nog protesteren maar de deuren waren al dicht. Dit was geen goed begin van mijn betaalde dagen.

Janet kwam nu ook naar buiten. “Mayra, je hebt een baantje. Vergeet dat niet. Je liefdesleven mag je daarna wel voor zorgen oké. Het wordt drukker.” Ik liep met haar mee naar binnen. In de kelder was het inderdaad ineens veel drukker. Er stond een lange rij voor de kassa. Ik opende er een tweede kassa bij en al snel was de rij weggewerkt. “Janet. Heel erg bedankt. Zou ik je alsjeblieft om nog een ding kunnen vragen?” Janet rolde met haar ogen. “Zolang je me maar niet om geld vraagt vind ik het prima. Dat heb ik namelijk niet zoveel. “ Ze lachte. Ik glimlachte ook. “Nee hoor, dat is het niet. Maar vanmiddag komt Mathias naar de Koning. Hij wil met mij afspreken. Om half vijf. “ “Ah, dat is het probleem. Jij bent uitgenodigd voor een date en wilt vrij!” Ze lachte geheimzinnig. “Nou eigenlijk heb ik mezelf op een date uitgenodigd. Maar ik zou wel graag vrij willen!” “Dat klinkt een beetje vreemd maar we doen het maar. We komen tenslotte niet elke dag leuke jongens tegen.” Ze gaf me een knipoog. “Heel erg bedankt!” “Jaja, is al goed. Maar maak er geen gewoonte van. “ Mijn glimlach was nog nooit zo breed geweest. De hele middag zat ik met een smile achter mijn bureau. Zelfs zeurende klanten konden mijn vrolijkheid niet bedwingen. Ik zou op date gaan.