Hoofdstuk 3: Ky

Lissa en Claire zaten naast elkaar. Ze keken allebei naar me- net als de rest van de klas. Ik keek naar Claire. Dus zij was mijn Ware, niet Lissa, Claire. Mevrouw Toorns begon weer met praten: ‘Dit is dus Ky en hij komt uit London. Ik hoop dat jullie hem met respect behandelen.’ Toen richtte mevrouw Toorns haar aandacht op mij. ‘Je kunt de lessen van vandaag al meedoen. Loop maar met Claire mee.’ Ik knikte en lachte naar Claire, die verlegen naar haar tekening staarde. Ik liep naar het tafeltje van Claire en Lissa toe en stelde mezelf voor: ‘Ik ben Ky.’ Lissa en Claire stelde zichzelf ook voor. Tijdens de tekenles legde Claire me uit wat we moesten tekenen. Ze bleek talent te hebben. Toen de les twintig minuten later afgelopen was liepen we naar geschiedenis. Claire vertelde: ‘Onze geschiedenisleraar is goed in het vertellen van verhalen. Logisch, want hij is er vanaf 1800 bij geweest.’ Ik lachte. Even keek ik haar aan en vroeg: ‘Wil je naast me zitten deze les?’ Dat bracht haar even van haar stuk maar toen knikte ze. ‘Graag.’
Na geschiedenis was de eerste pauze. Claire, Lissa en ik liepen naar een tafel. We luisterden muziek, dat hield in Claire en ik- er waren maar twee oortjes- en daarna liepen we naar onze lockers- ook dit hield in Claire en ik, want Lissa’s locker was aan de andere kant van de gang. Ik vroeg aan Claire waar ze woonde en ik bood aan om samen naar school te fietsen. Dat vond ze geen probleem want er woonde verder niemand bij haar in de buurt. De dag vloog voorbij en ik had het erg naar mijn zin met Claire, meer dan ik ooit met iemand had gehad. Het laatste uur hadden we Engels van Mevrouw Toorns en ik wist dat ik na de les even moest blijven en inderdaad, de les was net begonnen en mevrouw Toorns zei: ‘Ik wil Ky en Claire na de les even spreken.’ Claire keek me vragen aan en ik zei dat het vast niks ergs was. De les was makkelijk en snel voorbij. Toen de rest van de klas weg was liepen Claire en ik naar mevrouw Toorns. Mevrouw Toorns knikte naar me en ik zei tegen Claire: ‘Pak m’n arm vast.’ Claire was verrast maar deed toch wat haar gezegd werd. ‘Doe je ogen dicht.’ zei ik. Toen we boven waren zei ik dat ze haar ogen weer open kon doen. Ze opende haar ogen en keek me aan. Toen viel ze op de grond.