Hoofdstuk 2: Ky

Ik kwam aan op mijn nieuwe school om kennis te maken met mijn mentor. Het voelde raar, het was immers al ruim tweeduizend jaar geleden dat ik op een school was geweest, en dat was een school daarboven. Ik zou kennis maken met mensen, tenminste, dat moest voor mijn opdracht. De Raad dacht dat ik geschikt was om de mensen te observeren aangezien ik er nog het meest menselijk uitzag- als je de puntige oren niet meetelde. De Raad wilde weten hoe de mensen verliefd werden, waardoor? Waarom? Mijn mentor kwam aanlopen en stelde zich voor: ‘Hallo, jij bent vast Ky, ik ben mevrouw Toorns. Vandaag zal ik je de regels van deze school uitleggen en ik zal je een rondleiding geven en je lesrooster. Ik zal je ook iets vertellen over je klasgenoten. Ik keek om me heen en zag een stukje verderop een meisje staan. Onze blikken kruisten maar toen werd ze weggeroepen. Ik vroeg aan mevrouw Toorns wie ze was en ze vertelde dat haar naam Claire was, maar dat ze geen goed beeld van het meisje had en dat ik dus rustig met haar moest doen. De dag ging als een waas voorbij. Ik bleef maar denken aan Claire en ik besloot dat ik alles over haar te weten zou komen. In een opwelling vroeg ik aan mevrouw Toorns of ik kennis mocht maken met mijn klas. ‘Ja natuurlijk mag dat, maar het is beter als je dat morgen doet.’ antwoordde ze. Ik glimlachte. ‘Natuurlijk, geen probleem.’ Zei ik lachend.
Aan het einde van de dag ging ik naar huis omdat de Raad een oproep had gedaan. Boven aangekomen zag ik dat Lissa me stond op te wachten. Lissa was hetzelfde als mij en ze had de opdracht gekregen om vrienden te worden met de mensen, en dat was haar aardig gelukt. Lissa zou een van mijn ‘nieuwe’ klasgenoten worden, al wist ze dat zelf nog niet. ‘Lissa,’ begon ik en ze keek me aan. ‘weet jij iets van dat meisje, Claire?’ Ze begon te lachen. ‘Ja,’ antwoordde ze. ‘Claire is anders dan de anderen mensen. Ze heeft iets dat ik niet kan bevatten. Waarom vraag je dat?’ Ik haalde mijn schouders op en zei: ‘Gewoon, ik wil wat weten over mijn nieuwe klasgenoten.’ Lissa keek me verbaasd aan: ‘Kom je dan bij Claire en mij in de klas?’ Ik knikte en Lissa omhelsde me. Lissa en ik waren Uitverkozen voor elkaar. Dat betekende net zoiets als trouwen op aarde, maar bij ons gebeurde het maar eens in de miljoen jaar, het was dus redelijk bijzonder. Alleen de mensen konden ons scheiden, aangezien zei de enigen waren die tegen onze magie konden, tenzij ze wisten van onze afkomst, maar dat was niet de bedoeling. Natuurlijk niet. Lissa stond op: ‘Kom je? De Raad wacht.’ Ik stond op en liep met haar mee. Ik had geen idee wat de Raad precies wilde, maar ik kon beter meewerken, dat wist ik uit ervaring: er was een jongen, Peter, die bij me op de opleiding had gezeten. Hij zat in het vijfde millennium en ik in het vierde millennium, we waren niet bepaald vrienden. Op een dag kregen we zo’n erge ruzie dat de Raad bijeen kwam om over ons lot te beslissen. Ze zeiden tegen Peter dat hij verbannen werd naar de mensenwereld. Peter protesteerde en werd de Zaal uitgesleept. Het laatste dat ik van Peter hoorde was een schreeuw om vergiffenis, en een gil. Het laatste geluid dat Peter ooit nog zou maken. ‘Ga zitten.’ zei mevrouw Toorns. Toen we zaten vervolgde ze: ‘Ik wil graag van Lissa weten hoe het gaat met de missie.’ Lissa stond op en begon: ‘Ik ben bevriend geraakt met een aantal mensen. Ik moet zeggen, de mens is een interessant volk.’ ‘Vertel.’ Zei één van de Oudsten van de Raad. Lissa zuchtte: ‘Nou, het mannelijke ras is moeilijk om te doorgronden, maar over het vrouwelijke ras kan ik een eeuwigheid vertellen. Maar in het kort: de meisjes van mijn klas zijn allemaal hetzelfde: uit op een jongen, elke week verliefd op een ander en dol op shoppen, make- up, kleren en sieraden.’ Lissa aarzelde. ‘Er is slechts één uitzondering: Claire.’ Claires naam deed me opschrikken uit mijn gedachten. Lissa vervolgde haar verhaal: ‘Claire is zich ervan bewust dat er dingen zijn waar ze niet van weet.’ Lissa haalde diep adem en fluisterde: ‘Ik denk dat Claire… nou ja ik denk dat ze… dat ze meer is dan… dan een, nou ja, mens.’ Alle Raadsleden keken nu op. Er begon een zacht gemompel dat zich uitbreidde tot harde ruzies. Mevrouw Toorns kwam naar ons toe en zei dat we beter konden vertrekken. Ik stond op en liep achter Lissa aan. Toen we weer beneden waren- op aarde was het al ochtend- liepen we naar school. Voordat we afscheid namen zei ik tegen Lissa: ‘Wil je Claire voor me testen?’ Lissa knikte en we keerden elkaar de rug toe.
Ik zat in mevrouw Toorns’ kantoortje toen ze op de stoel tegenover me verscheen. Even zaten we zwijgend tegenover elkaar toen ze zei: ‘Ky, de Raad weet niet of deze missie nog wel zin heeft.’ Verschrikt keek ik haar aan. ‘Waarom?’ wist ik uit te brengen. ‘Waarom niet?’ Mevrouw Toorns zuchtte en antwoordde: ‘Het blijkt dat Lissa en jij niet samen zijn Uitverkozen.’ ‘Hoe bedoelt u mevrouw?’ Ik was verbaasd en verward. Ze vervolgde: ‘Het blijkt dat Claire Edwalds een engel is zonder engelengeheugen. Dat is namelijk gewist op de dag van de Uitverkiezing. Lissa wilde haar plaats innemen. Ze wiste Claires geheugen en ze veranderde dat van de rest van de engelen.’ Ik luisterde terwijl mij hersenen overuren draaiden. ‘De Raad wil Lissa meteen terug halen maar ze zit nu in haar tekenles met… Claire.’ Toen mevrouw Toorns schoot een plan door mijn hoofd. ‘Ik denk dat Lissa moet blijven,’ begon ik. ‘maar ik zal haar terug gaan pakken. Ik zorg dat Claire haar geheugen terug krijgt. Omdat we de Ware engelen zijn hebben we meer magie dan Lissa. Zeker samen. Samen zorgen we dat Lissa haar Loon krijgt.’ Mevrouw Toorns aarzelde maar zei toen: Oké dan.’ Aarzelend vroeg ik of ik Claire mocht zien. Mevrouw Toorns lachte. ‘Ja! Ja natuurlijk! Ze is wel met je Uitverkozen, ze is je Ware.’ We stonden op. ‘Ky, je laat niks merken aan Lissa hè?’ Ik schudde mijn hoofd. We liepen de trappen af naar de kunstvleugel en stonden voor het tekenlokaal stil. Mevrouw Toorns klopte op de deur en liep naar binnen. De klas keek op. Ik zag dat Claire naar me keek en dat ze toen iets aan Lissa vroeg waarop Lissa knikte en antwoordde. Mevrouw Toorns begon: ‘Ik heb een mededeling: Jullie krijgen een nieuwe klasgenoot. Hij heet Ky.’ Ze keek me aan en knikte. Ik liep naar binnen en keek de klas rond.