48.

Ik keek naar buiten, het was droog, ik keek op de klok die boven de haard hing en zag dat het pas 8u was en stond weer op en liep naar de slaapzaal. Ik trok mijn joggingbroek aan en een topje met een vest erover aan, ik deed mijn zwarte Vans aan. Ik pakte mijn magische iPod touch, die ik voor kerst had gekregen, uit mijn hutkoffer.
‘Wat ga je doen?’ vroeg Hermione toen ik naar het portretgat liep. ‘Even buiten rennen’ en ik liep naar buiten. Onderweg deed ik mijn iPod aan en zette de shuffle modus aan en liet mijn afspeellijst afspelen. Ik zag nog best veel mensen op de gangen.
Gelukkig de poort staat nog open dacht ik. Ik liep naar buiten en begon te rennen. Nadat ik het hele buiten terrein van Hogwarts had rond gerend begon ik weer naar de poort te rennen. Ik keek op mijn iPod en zag dat het 10 voor 9 was en ik maakte er een sprint van. Gelukkig stond hij nog open, ik glipte naar binnen en begon aan de klim naar boven. Onderweg zag ik nog leerlingen door de gangen lopen op weg naar hun common room. Ik kwam aan bij de common room van Gryffindor, zei het wachtwoord en The Fat Lady ging boos mompelend open. Ik liep naar binnen. Iedereen zat nog in de kamer en ik zag Harry, Ron en Hermione druk discussiëren, waarschijnlijk weer over Flamel of over Snape. Ik haalde mijn schouders op en liep naar boven om me te douchen. Ik pakte snel nog wat schone kleren en stapte de badkamer in. Een half uur later bonkte iemand har en boos op de deur. ‘Doe open!’ hoorde ik Lavender roepen. ‘Lavender Relax!’ riep ik terug, ik deed mijn haren in een keurige vlecht en stapte de badkamer uit. Lavender had knal groen haar! ‘Lach me niet uit!’ riep ze bood. ‘Wie… wie heeft dat gedaan?’ zei ik nog lachend. ‘Fred en George’ gromde ze met opeen geklemde kaken voor ze de badkamer in stormden. Ik barste opnieuw in lachen uit, nog steeds lachend liep ik de trap naar beneden af. Bij de laatste tree viel ik, door het lachen en kreeg toen de slappe lach. Veel mensen keken me raar aan. ‘Ch… check.. check Lavender’ kreeg ik er met moeite uit, veel meisjes rende naar boven. Toen ik uitgelachen was kwamen de meisjes weer naar beneden en kregen ook de slappe lach. Ik liep naar Fred en George toe. ‘Jullie zijn werkelijk geniaal!’ riep ik zowat. ‘Weten we’ zeiden ze in koor. ‘Hoe deden jullie dat?’ ‘We hebben’ ‘Dit in haar’ ‘Shampoo gedaan’ grijnsde ze. ‘En hoe komen jullie op de meisjes slaapzalen?’ vroeg ik. ‘Met de bezem’ grijnsde ze nog breder. ‘Is het permanent?’ ‘Nee’ ‘Je kunt het’ ‘Er zo uit wassen’ ‘Maar we zijn aan het’ ‘Uitzoeken hoe we het’ ‘Permanent kunnen krijgen’ ‘En als ik nou eens weet hoe?’ grijnsde ik. ‘Dan maak jij het’ ‘Permanent en’ ‘Wil jij zeker’ ‘Wat van dit’ en ze hielden het flesje weer omhoog. ‘Jup’ antwoordde ik droog. ‘Oké’ stemden ze in.