Hoofdstuk 29

Amy POV

Ik zat huilend op mijn bed. Perrie zat naast me. Ik was blij dat ze er was. ze had Niall gebled om te vragen of hij meteen wou komen. hij zei dat hij binnen een paar minuutjes zou komen. net op dat moment dat ik dat dacht kwam hij binnen stormen. Toen hij mijn gezicht zag bleef hij stokstil stilstaan. “Wat is er meisje?” ik keek naar hem en vormde met mijn mond “Liam”
Hij balde zijn vuisten en zei: ”Wat heeft die sukkel nou weer uitgespookt!”
“Hij zei dat ik beter bij hem paste dan bij jou en nog een paar dingen en daarna kuste hij me.” Snikte ik.
Niall kwam naar me toe lopen en ging naast me zitten. hij sloeg een arm om me heen en gaf me een kus op mijn kruin. Ik legde mijn hoofd op Niall’s schouder. Hij aaide zacht over mijn haren heen. Perrie zat er nog steeds. Waar Zayn was weet ik niet. Ik bleef door snikken. “Rustig maar, lieverd het komt wel goed.” Fluisterde Niall zacht. “Dankje Niall. dat je zo lief bent.” Zei ik zachtjes. “Geen dank, ik ben je vriendje. Die hoort dat te doen.” Fluisterde hij. Ik knikte en de snikken werden steeds minder. Ik hoorde de deur open gaan. Ik keek op en zag daar Laure, Harry en Zayn staan. Laure schoot meteen op mij af. “Ah meisje toch, die Liam moet nu heel erg voor mij oppassen anders komt hij er niet heel van af!” zei ze.
Ik moest lachen. Laure toch met haar geweldadige ‘oplossingen’. “Dan kom ik je helpen!” zeiden Harry en Niall. ik moest nu nog harder lachen. “Is het zo grappig dan?” vroeg Harry verbaasd. Louis en Eleanor kwamen ook binnen. “Wat is er zo grappig?” vroeg hij. “Dat is een goeie vraag wij weten het ook niet.” Zei Niall. ik rolde nu over de grond. “Ze zijn allemaal heel gewelddadig!” lachte ik.
Ze keken me vreemd aan. Ik stond op en liep half struikelend naar beneden. Onderweg kwam ik Liam tegen die zijn koffer aan het inpakken was. meteen stopte ik met lachen. Ik draaide me om en liep naar beneden. Daar ging ik op de bank zitten. met een zak chips natuurlijk!