December 2, part 2.

• December 2, part 2 | Charlotte Emelie Jenner
Ik leerde Harry ongeveer twee jaar geleden kennen, toen hij pas in Londen kwam wonen, de stad waar ik al mijn hele leven woonde. Ik knalde perongeluk tegen hem aan bij in de Starbucks, hoe cliché. Maar op de een of andere manier bleven we elkaar maar tegenkomen, we wisselden nummers uit en besloten uiteindelijk af te spreken. Langzaam werden we steeds betere vrienden en op de dag van mijn verjaardag, 16 maart gaf hij me een armbandje van Tiffany & Co met 'best friends' er in ge graveert. Vanaf die dag mag ik hem mijn beste vriend noemen en hij mij zijn beste vriendin. En sinds dat moment heb ik het armbandje nooit meer afgedaan. Maar verliefd op hem was ik op dat moment nog niet. Dat kwam later pas. Een half jaar later ongeveer, waardoor ik nu zo'n jaar hopeloos verliefd op hem ben. Net zoals ongeveer de helft van de vrouwelijke wereldbevolking. Het enige verschil tussen hun en mij is dat ik gefriendzoned ben, en hun niet. Vele zouden dat als een voordeel zien, maar ik -degene die overal het positieve van in zag- zag hier absoluut geen voordeel in. Het enige positieve hiervan was dat ik, als meisje waarschijnlijk dichter bij hem en zijn familie zou staan dan ooit iemand had gestaan. Maar wat heb je daar eigenlijk aan als het toch nooit wat word? Wat schiet je er mee op als een ander meisje toch ooit je plaats in gaat nemen? Precies, niks dus. "Char!" Gilde Demy me uit mijn gedachten terwijl ze met haar hand als een gek voor mijn gezicht aan het zwaaien was. "Huh? Wat zei je?" Bracht ik verward uit. "Liam wilde weten of je met me mee kwam naar zijn appartement?" Vroeg Demy me. "No thanks, ik kijk liever niet uren lang naar jullie gezoen op de bank." "Harry is er ook.." "Ik ga mee!" Snel dronk ik de laatste slok koffie uit mijn welbekende Starbucks mok, waar ik me half in verslikte en sprong toen op. Ik trok mijn Burberry jas aan en sloeg snel mijn Marc Jacobs sjaal om me heen voordat Demy en ik de kou te ge moed stapten. Het was nog steeds aan het sneeuwen waardoor verschillende sneeuwvolkjes uit de lucht dwarrelden en plaatsnamen op mijn jas en in mijn haren. Het was al aardig glas en met mijn hakken was dat niet bepaald handig lopen. Na een paar keer Demy vast te hebben gegrepen kwamen we eigenlijk aan bij het appartement van Liam. Demy begroette Liam met een kus op zijn mond waarna ik hem een korte knuffel gaf. We trokken onze jas, sjaal en hakken uit waarna we ons naar de woonkamer bevonden. Ik plofte gelijk naast Harry neer, die me zoals gewoonlijk in een knuffel trok. "Hey sweetheart!" Begroette hij me waarna hij een kus op mijn wang drukte. "Hey best friend!" Begroette ik hem waarna ook ik een kus op zijn wang drukte. Liam plofte neer aan de andere kant van de bank waarna hij Demy op zijn schoot trok, die zich duidelijk geen houding wist te geven. Liam drukte op het 'play' knopje waarna het intro stukje van een of andere film begon. "Wat wilde jullie kijken?" Vroeg Demy de jongens. "Love Actually!" Grijnsde Harry breed. Ik slaakte een diepe zucht waardoor Harry nog meer begon te grijnzen. "Ik haat jou." Mompelde ik, hard genoeg voor Harry om het te horen. "Ik hou ook van jou." Hij drukte een kusje op mijn mondhoek en trok me toen bij hem op schoot. Demy keek me breedgrijnzend aan waarna ze veelbetekenend met haar wenkbrauwen wiebelden. Ze zond me een knipoog toe en mimede toen; 'Make him yours.'